Δέκα χρόνια ακριβώς από το σεισμό της Πάρνηθας

7 Σεπτέμβρη σήμερα. 7 Σεπτέμβρη και τότε. Που ο Εγκέλαδος ταρακούνησε την Αθήνα και σκόρπισε καταστροφή και θάνατο...

Ρικομέξ...

Ήταν μεσημέρι θυμάμαι. Γύρω στις 3 νομίζω. Το πρωί, όπως κάθε Σεπτέμβρη τέτοιες μέρες, ήμουν στο σχολειό και ετοιμαζόμασταν για την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Μάλιστα εκείνη τη μέρα με είχαν στείλει στο κέντρο διανομής διδακτικών βιβλίων να ξεχωρίσω τα βιβλία του σχολείου μας. Γλώσσα Πρώτης 24 κομμάτια. Μαθηματικά Δευτέρας 22 κομμάτια. Κολοδουλειά...

Τα ξεχώρισα και τα έβαλα ντάνες σε μια άκρη για να πάει την άλλη μέρα το φορτηγάκι να τα φορτώσει... Έτσι νόμιζα.

Κι έπειτα γύρισα κατάκοπη σπίτι αλλά και πανευτυχής. Βλέπετε εκείνη τη μέρα για πρώτη φορά θα συνδεόμουν στο ίντερνετ. Στο μαγικό κόσμο που θαύμαζα και λαχταρούσα αλλά και φοβόμουν, όπως φοβόμαστε κάθε τι άγνωστο...

Εσείς, οι περισσότεροι, είστε νεότερης γενιάς. Μεγαλώσατε με κομπιούτερ και τα παίζετε στα δάχτυλα. Για μας δεν ήταν καθόλου έτσι. Και δεν ήταν και τα κομπιούτερ όπως τα ξέρετε σήμερα. Τα δικά μου πρώτα βήματα γίνανε σε περιβάλλον Dos... Τα windows προέκυψαν αρκετά αργότερα. Και το ίντερνετ; Αυτό πια το κοίταγα από μακριά και το φοβόμουν όσο δε λέγεται.

Τώρα φαίνεται αδιανόητο να έχεις υπολογιστή και να μην έχεις ίντερνετ. Αλλά έτσι ακριβώς ξεκίνησα. Και δε με πείραζε και καθόλου αφού και μόνο για τον υπολογιστή χρειάστηκε να προσπαθήσω αρκετά για να τον αποκτήσω...

Εκείνο λοιπόν το καλοκαίρι, όπως και πολλά άλλα της ζωής μου, βρισκόμουν Αστυπάλαια. Και συγκεκριμένα στο κάμπινγκ. Αχ, όμορφα χρόνια και αξέχαστα...

Εκεί και γνώρισα τη Νίκη και τον Παναγιώτη. Η Νίκη σπούδαζε σε δραματική σχολή και ο Παναγιώτης ήταν πληροφορικάριος. Χαράς ευαγγέλια... Επιτέλους ένας άνθρωπος να μου λύσει τις χιλιάδες απορίες μου. Και που σαν άκουσε ότι έχω κομπιούτερ αλλά όχι και ίντερνετ γιατί δεν ξέρω και γιατί φοβάμαι κλπ κλπ... πήρε στη στιγμή την απόφαση να με βοηθήσει.

Πράγματι, δεν πρόλαβα να γυρίσω Αθήνα και ντριν το τηλέφωνο. Η Νίκη... Ερχόμαστε μου λέει για καφέ...

Και ήρθαν και ήπιαμε τον καφέ αλλά κυρίως η επίσκεψη είχε σκοπό να βάλει ο Παναγιώτης, καλή του ώρα, σε μια τάξη το ηλεκτρονικό μου χάος...

Από μένα είχε ζητήσει να αγοράσω ένα πακετάκι για ίντερνετ της ΟΤΕΝΕΤ για να μπορέσει να κάνει εκείνος τις απαραίτητες ρυθμίσεις. Ποπό... βουνό μου φαινόντουσαν όλα τα καινούρια που έπρεπε να μάθω... Άσε που έτρεμε το φυλλοκάρδι μου μη βγάλω τα μάτια του υπολογιστή με την ασχετοσύνη μου...

Τα ρύθμισε που λέτε όλα ο Παναγιώτης αλλά μετά έπρεπε να περάσουν τρεις μέρες για να ενεργοποιηθεί η σύνδεση. Κι αυτές οι τρεις μέρες έληγαν ακριβώς στις 7 Σεπτέμβρη του 2009!!!

Να γιατί εκείνη τη μέρα γύρισα κατάκοπη μεν αλλά μέσα στην τρελή χαρά. Επιτέλους θα έμπαινα στο ίντερνετ! Που ειρήσθω εν παρόδω δεν είχα ξαναδεί ούτε και σε ξένο υπολογιστή. Μόνο από περιγραφές. Ανάμεσα στις οποίες το κυρίαρχο ήταν τα περί ιών και άλλων τεράτων απειλητικών...

Γυρίζω που λέτε στο σπίτι, μεσημεράκι της 7ης Σεπτέμβρη, λίγα λεπτά πριν τις τρεις... Ανοίγω τον υπολογιστή και παίρνω μπρος μου όλες τις σημειώσεις από το μάθημα που μου είχα κάνει σχετικά ο Παναγιώτης. Θα πατήσεις αυτό, θα γράψεις αυτόν τον κωδικό, θα ακούσεις το "του του του" ... έτσι συνδεόμασταν τότε... προϊστορικά πράγματα.

Τρέμαν τα χέρια μου θυμάμαι. Και η καρδιά μου χτυπούσε ταμπούρλο!

Με τα χίλια ζόρια κατάφερα καμιά φορά να ολοκληρώσω όλα τα βήματα. Και δόξα τους θεούς! Επιτέλους ήμουν μέσα!!! Και έτοιμη να ουρλιάξω από χαρά!!!

Εκείνη όμως τη στιγμή, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ούτε λεπτό αργότερα, κάνε ένα ΤΣΑΦ η οθόνη και σβήνει!!!!!! Ταυτόχρονα ΤΣΑΦ έκανε και η άλλη οθόνη, της τηλεόρασης, και σβήνει κι αυτή!!!!

- Θεούλη μου! Μου την έπεσαν οι χάκερς! Πάει το κομπιουτεράκι μου!

Αλλά και την τηλεόραση;;; Καταστράφηκα η γυναίκα!!!

Γελάτε; Καλά κάνετε και γελάτε. Αλλά ακριβώς έτσι έγιναν τα πράγματα. Και χαμπάρι δεν πήρα ότι έγινε σεισμός. Αφοσιωμένη στο σπουδαίο έργο της σύνδεσης στο ίντερνετ, τίποτε άλλο δεν πρόσεξα. Ούτε το βουητό, ούτε το πάτωμα που πήγε πέρα δώθε, ούτε και το σβήσιμο της τηλεόρασης με έβγαλε από την πλάνη μου.

Όσο απίθανο και αν φαίνεται, είναι η καθαρή αλήθεια. Και μπορεί μερικοί να το λένε χάρην αστεϊσμού πως αν γίνει το τάδε ή το δείνα απίστευτο θα συμβεί σεισμός αλλά στη δική μου περίπτωση έγινε αληθινός σεισμός ακριβώς τη στιγμή που συνδέθηκα πρώτη φορά στο διαδίκτυο...

Χρειάστηκαν τα ουρλιαχτά της γειτόνισσσας, που με τους σεισμούς δεν τα πάει καθόλου καλά, για να πάρω είδηση τι συνέβαινε. Και τότε ξεκίνησε το δεύτερο... Πολύ πιο δυνατό από το πρώτο. Η πολυκατοικία χόρευε σάμπα και πράγματα έπεφταν και έσπαγαν...

Αλλά και πάλι, αν και ήξερα πια ότι ζω σεισμό και όχι επίθεση από χάκερς, που άλλη δουλειά (κατά τη γνώμη μου) δεν είχαν παρά να καιροφυλακτούν να μου την πέσουν όλοι μαζί το πρώτο δευτερόλεπτο που θα έμπαινα στο ίντερνετ.... και πάλι λέω δεν έκανα τίποτε για να προφυλαχθώ... Έμεινα παγωμένη στην πολυθρόνα του γραφείου να κοιτάω με πόνο ψυχής το κομπιουτεράκι μου και να θλίβομαι βαθύτατα που το όνειρο για το πρώτο σερφάρισμα της ζωής μου έσβησε πριν ξεκινήσει καν.

Βέβαια όταν σταμάτησε και ο δεύτερος σεισμός, ήθελα δεν ήθελα αναγκάστηκα να κατεβώ στο παρκάκι της γειτονιάς. Πήρα την ειδική τσάντα που έχω πάντα για τέτοια περίπτωση, εξοπλισμένη με όλα τα απαραίτητα, πήρα ακόμη και μια πτυσσόμενη καρέκλα και κατέβηκα σαν μαντάμ Σουσού...

Οι γείτονες αλλόφρονες. Εγώ στην καρακοσμάρα μου. Έβγαλα το ραδιάκι από την τσάντα, σας είπα ότι είχα εκεί όλα τα απαραίτητα και το εννοώ, και μαζεύτηκαν όλοι γύρω. Κάποιοι προσπαθούσαν και με κινητά, αλλά ήταν όλες οι γραμμές μπλοκαρισμένες.

Οι πρώτες πληροφορίες έλεγαν άλλα αντ' άλλων. Όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Εξάλλου εμείς εδώ δεν είχαμε ζημιές, μόνο κάτι αντικείμενα που είχαν πέσει από τα ράφια... πού να φανταστούμε τι είχε γίνει στην άλλη άκρη της Αθήνας;

Είναι αλήθεια πως κι εγώ προσπάθησα να πάρω τηλέφωνο τους δικούς μου στο Περιστέρι, αλλά δεν το σήκωσαν και σταμάτησα... Να μην φορτώνω τις γραμμές τέτοιες ώρες, έτσι δε λένε οι οδηγίες του ΟΑΣΠ;

Έπειτα σαν δασκάλα σε σχολείο της γειτονιάς βάλθηκα να καταπολεμήσω τον πανικό. Σε παιδάκια και μεγάλους. Οδηγία του ΟΑΣΠ κι αυτή:

ΟΧΙ ΠΑΝΙΚΟΣ!!!

Ώσπου δυο τρεις ώρες αργότερα χτύπησε το κινητό μου. Ο Νηρέας στην άλλη άκρη της γραμμής. Κάπου από την επαρχία...

Ρε συ, μου έβαλε τις φωνές, τι κάθεσαι εκεί κάτω; Τράβα Περιστέρι να δεις αν ζει η μάνα!!!

Μου φάνηκε παράλογο. Γιατί να μη ζει η μάνα; Με ένα τέτοιο μικρό σεισμούλη;;; Εξάλλου μετά από σεισμό δεν πρέπει να τρέχουμε με τα αμάξια μας στους δρόμους και να εμποδίζουμε τις αρχές στο έργο τους...

Να όμως που και το ράδιο άρχισε να βγάζει τα πρώτα άσχημα μαντάτα. Και ένα κρύο φίδι σύρθηκε στην πλάτη μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη βούτηξα το γιουγκάκι μου και ξεκίνησα. Τα πόδια μου τώρα πια είχαν παραλύσει από την αγωνία. Κι ας προσπαθούσα να με καθησυχάσω. Άδικος κόπος...

Πήγαινα λοιπόν και στην αρχή τίποτε το παράξενο δεν έβλεπα. Όταν όμως έφτασα Αιγάλεω, το σκηνικό άλλαξε. Και όσο προχωρούσα η φρίκη μεγάλωνε και οι ζημιές επίσης...

Δεν πίστευα στα μάτια μου. Πώς γίνεται σε μας ο σεισμός να μην έχει προκαλέσει καταστροφές και λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα να γίνεται ο χαμός;

Όταν πια μπήκα στο Περιστέρι τρόμαξα για τα καλά. Γκρεμισμένοι τοίχοι, μπαλκόνια να κρέμονται, άνθρωποι να κλαίνε... Θεέ μου, τι θα έβλεπα φτάνοντας στο πατρικό μου;

Και έφτασα. Και το είδα. Σκισμένο χιαστί... Πώς σκίζουμε μια κόλλα χαρτί; Έτσι ήταν σκισμένοι οι τοίχοι. Όλοι οι δικοί μου και οι γείτονες έξω στο δρόμο. Να βλέπει ο καθένας το σπιτικό του κατεστραμμένο και να μην μπορεί να πιστέψει πως μέσα σε λίγα λεπτά σωριάστηκαν έτσι οι κόποι μιας ζωής.

Και η μάνα; Ζωντανή ευτυχώς αλλά κατά τύχη. Την ώρα του σεισμού της έπεσε στο κεφάλι ένας αμφορέας που ευτυχώς την ακούμπησε με το χερούλι του και μόνο.

Κάποια στιγμή ξεκινήσαμε για τη Νέα Σμύρνη. Δεν είχε νόημα να μείνουμε Περιστέρι, εκεί κανένας δεν τολμούσε να μπει μέσα σε κτίριο με τέτοια κατάσταση...

Αλλά κι εδώ οι άνθρωποι έξω κοιμήθηκαν εκείνο το βράδυ. Κι ας μην είχαμε ούτε μια τόση δα ρωγμή. Και η μάνα μου, στο γιουγκάκι κοιμήθηκε. Πού να τολμήσει με αυτό που είχε ζήσει να μπει στο σπίτι.

Άσε που η γη συνέχιζε να χορεύει. Και κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί αν βρισκόμασταν σε μετασεισμούς ή θα ακολουθούσε άλλος μεγαλύτερος...

Εγώ; γαϊδούρι! Ήμουν η μόνη που εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε στην πολυκατοικία.

Από την επόμενη μέρα βέβαια άρχισε το άλλο δράμα. Ένα τρέξιμο για δυο χρόνια τουλάχιστον. Να εκτιμηθούν οι ζημιές, να υποβληθούν αιτήσεις και κόντρα αιτήσεις. Να βρεθεί συνεργείο... Να βρεθούν λεφτά για το συνεργείο. Και να βρεθεί και σπίτι για τους γονείς και τους παππούδες που είχαν μείνει στο δρόμο. Μόνο όποιος το έχει περάσει καταλαβαίνει τι σημαίνει σεισμόπληκτος και από ταλαιπωρία και από έξοδα. Γιατί ναι μεν στα κανάλια ακούγονται εξαγγελίες για δωρεάν συσσίτια και δάνεια και άλλα μεγαλόσχημα, αλλά στην πράξη αν δεν έχεις ένα καλό κομπόδεμα δικό σου, την έχεις πατήσει. Διότι τι δάνειο νομίζεις δίνουν; Φτάνει να ξαναχτίσεις το σπίτι σου; Άσε το πότε παίρνεις τα λεφτά... και άσε όλα τα άλλα έξοδα να νοικιάσεις σπίτι, να μετακομίσεις...

Και πάλι καλά να λέμε, γιατί μην ξεχνάμε τους νεκρούς και τους τραυματίες. Οι υλικές ζημιές κάποια στιγμή αποκαθίστανται. Οι άνθρωποι όμως;

ΦΑΡΑΝ

Λίγα λεπτά που αλλάζουν για πάντα τη ζωή μας. Έτσι για να θυμόμαστε πως ένα τίποτα είμαστε μπροστά στις δυνάμεις της φύσης. Όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι προοδεύσαμε.

Τελικά ο Εγκέλαδος δεν κουνάει μόνο τη γη και τα σπίτια μας. Αλλά και τις συνειδήσεις μας. Και μπορεί να προκαλεί υλικές καταστροφές, μπορεί και να σκοτώνει, και να αφήνει για πάντα ανάπηρους... αλλά ακριβώς γι' αυτό και μας ξανακάνει ανθρώπους. Μας απεγκλωβίζει από το μαγγάνι της Μέριμνας και αναδιατάσσει σκοπούς και προτεραιότητες...

Δέκα χρόνια μετά... Και δεν μπορώ να μη σκέφτομαι πόσα άλλαξε όχι στα ντουβάρια μας αλλά στη ζωή μας την ίδια εκείνος ο σεισμός. Έστω και αν στη δική μου οικογένεια δε θρηνήσαμε θύμα.

Μα ακριβώς γι' αυτό σήμερα η σκέψη μου γυρίζει σε κείνο το απομεσήμερο. Γιατί καταλαβαίνω πόσο απείρως βαρύτερο ήταν το τίμημα για τους άλλους, τους πιο άτυχους συμπολίτες μας... Και πόσο πιο επώδυνες οι δικές τους μνήμες τη σημερινή μέρα.

Τη μέρα που πολλοί άλλοι τους ξέχασαν. Πνιγμένοι στην εκλογολογία. Αλήθεια, αυτό τουλάχιστον το θυμόμαστε; Ποια κυβέρνηση είχαμε το 1999; Που τάχα και καλά θα έφτανε το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο; Και θα τιμωρούσε όλους τους ενόχους για τα δεκάδες αθώα θύματα εκείνου του σεισμού;

http://www.inout.gr/showthread.php?t=46090


"Ρικομέξ, δέκα χρόνια μετά: θύματα 39, ένοχος κανείς.

Το έγκλημα πιστοποιήθηκε από εμπειρογνώμονες και εισαγγελείς, αλλά η τιμωρία του χάθηκε σ' έναν δικονομικό λαβύρινθο μεθοδεύσεων και τεχνασμάτων.

Δέκα... χρόνια μετά το σεισμό, οι συγγενείς των νεκρών της Ρικομέξ συνεχίζουν, ξεχασμένοι και αβοήθητοι, να διεκδικούν τη δικαίωσή τους"



Και όπως αναφέρει η Ζούγκλα:

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=61203&cid=4

... Η Αθήνα είχε χτυπηθεί από τον Εγκέλαδο. Ο σεισμός της Πάρνηθας, εντάσεως 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, άφησε πίσω του 143 νεκρούς, 700 τραυματίες, 40.000 άστεγες οικογένειες και πολλά κατεστραμμένα κτίρια.


Ημέρα θλίψης, μνήμης, αλλά και οργής. Για τους ανθρώπους που έχασαν άδικα τη ζωή τους στα συντρίμμια της Ρικομέξ και της πολυκατοικίας στη Νέα Φιλαδέλφεια, χωρίς κανείς να τιμωρηθεί για τις εγκληματικές αμέλειες και κακοτεχνίες.

Πρόκειται για την μεγαλύτερη τραγωδία που έπληξε την Αττική από την εποχή των πολέμων. ...


Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είχαμε τότε. Του ΠΑΣΟΚ που τώρα έχει πάρει σβάρνα τα κανάλια κραδαίνοντας τα χι και ψι δεδομένα των δημοσκοπήσεων. Σίγουρο πως θα βρεθεί και πάλι στην καρέκλα της εξουσίας. Για να σώσει τη χώρα από μια ανύπαρκτη όπως λέει κυβέρνηση...

Εμάς όμως ποιος θα μας σώσει και από τους μεν και από τους δε;

Ρωτάω γιατί δεν είμαστε όλοι αμνήμονες σ' αυτή τη χώρα.

Και ρωτάω ακριβώς γιατί περισσεύουν οι αμνήμονες στη χώρα...

___________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ HOMA EDUCANDUS

ΚΑΚΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΚΤΟΠΛΟΪΑ ΚΑΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ

Πληρώθηκαν σε «ΤΑΞΙΑΡΧΗ» και «ΡΟΔΑΝΘΗ»

Με τη στήριξη των ταξικών σωματείων παλεύουν για την εφαρμογή των ΣΣΕ


Μπλόκο στην ασυδοσία των εφοπλιστών «έστησαν» χτες τα πληρώματα των πλοίων «ΡΟΔΑΝΘΗ» του εφοπλιστή Αγούδημου και «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ» του εφοπλιστή Απ. Βεντούρη. Τα πληρώματα, με στήριγμα τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ - ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, βγήκαν χτες από το πρωί στους καταπέλτες διεκδικώντας, με επίσχεση εργασίας, τα δεδουλευμένα τους. Μέχρι και το απόγευμα οι μισθοί είχαν καταβληθεί κανονικά και τα πλοία απέπλευσαν για τα προγραμματισμένα δρομολόγιά τους.

Ωστόσο το πρόβλημα με το «κουρέλιασμα» της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας Ακτοπλοΐας από τους εφοπλιστές παραμένει. Αποθρασυμένοι από την αντιλαϊκή, φιλοεφοπλιστική πολιτική, έχουν φτάσει να αμφισβητούν ακόμα και το αυτονόητο, την καταβολή των μισθών. Ενώ, όπως καταγγέλλουν τα σωματεία, δεν υπάρχει ακτοπλοϊκή εταιρεία που να εφαρμόζει κανονικά τη ΣΣΕ.

Ενδεικτικό της ασύδοτης δράσης των εφοπλιστών, είναι ότι ο Αγούδημος αυθαίρετα έχει εγκαταλείψει πλοία του στο λιμάνι του Πειραιά και αναγκάζει ναυτεργάτες να βρίσκονται μέσα σε αυτά με «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία!

Και δεν είναι μόνο ο Αγούδημος που έχει εγκαταλείψει πλοία και ναυτεργάτες σε όλη τη διάρκεια της θερινής περιόδου. Συνολικά υπολογίζονται στα 20 τα ακτοπλοϊκά πλοία που οι εφοπλιστές - για να προστατεύουν την κερδοφορία τους - κράτησαν δεμένα σε διάφορα λιμάνια, παραβιάζοντας κατάφωρα, με τις πλάτες του ΥΕΝ, την υποχρεωτική δεκάμηνη επάνδρωση και δρομολόγηση πλοίων.

Τι στοίχισε αυτό στους νησιώτες και στο επιβατικό κοινό φαίνεται από τα στατιστικά στοιχεία του ΥΕΝ που εκδόθηκαν χτες. Από 1η Ιούνη ως 31 Αυγούστου του 2009 εκτελέστηκαν, συνολικά, από όλα τα λιμάνια της χώρας, 185.835 δρομολόγια και διακινήθηκαν 21.235.239 επιβάτες, 4.415.555 αυτοκίνητα, 692.432 φορτηγά και 907.508 δίκυκλα. Το αντίστοιχο περσινό διάστημα εκτελέστηκαν 218.933 δρομολόγια και διακινήθηκαν 21.939.289 επιβάτες, 4.477.592 ΙΧΕ, 763.520 Φ/Γ και 976.193 δίκυκλα. Δηλαδή φέτος τα δρομολόγια ήταν 33.098 λιγότερα.

_____________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5243113


ΣΧΟΛΙΟ

Στα στοιχεία που ο Ριζοσπάστης αναφέρει για τη διακίνηση επιβατών στα νησιά, θα προσθέσω και την προσωπική μου περίπτωση. Συνειδητά φέτος αρνήθηκα να ταλαιπωρηθώ από την τρισάθλια κατάσταση που επικρατεί στην ακτοπλοΐα. Επέλεξα διακοπές στη στεριά. Και όπου μπορούσα να πάω με το αυτοκίνητό μου χωρίς να γίνομαι έρμαιο των διαθέσεων των ακτοπλόων.

Πέρυσι αλλά και πρόπερσι πέρασα τα πάνδεινα επιλέγοντας διακοπές σε νησί. Και συγκεκριμένα στην Αστυπάλαια. Άφιξη στο νησί, 5 το πρωί. Αναχώρηση 5 το πρωί. Δυο νύχτες της ζωής μου σμπαράλια γιατί έτσι θέλει η ακτοπλοϊκή εταιρεία που εξυπηρετεί την Αστυπάλαια...

Το χειρότερο όμως ήταν που και πέρυσι και πρόπερσι δεν κατάφερα να βρω απευθείας εισιτήριο επιστροφής στον Πειραιά και αναγκάστηκα να σπάσω το ταξίδι στη μέση με ενδιάμεσο σταθμό τη Νάξο. Φυσικά πλήρωσα διπλά εισιτήρια. Και φυσικά έγινα λιώμα από την κούραση.

Ειδικά πέρυσι έφτασα το θέμα μέχρι το υπουργείο. Και τι κατάφερα; Να μου κοινοποιήσουν την απάντηση της ακτοπλοϊκής εταιρείας όπου ούτε λίγο ούτε πολύ με ενημέρωναν πως καμία ευθύνη δεν έχουν για το όλο ζήτημα αφού μου εξασφαλίζουν επιστροφή στον Πειραιά μέσω Νάξου.

Κουβέντα βέβαια για την επιδότηση που παίρνουν για να εξυπηρετούν την άγονη γραμμή. Και κουβέντα για την επιβάρυνση του επιβάτη και όχι μόνο την οικονομική με τέτοιες ρυθμίσεις.

Σιγά λοιπόν που θα τους έκανα το χατίρι να ταξιδέψω και φέτος στα νησιά. Στεριά κυρίες και κύριοι. Και για περισσότερες πληροφορίες για τα υπέροχα μέρη που πέρασα τις φετινές μου διακοπές παραπέμπω στα σχετικά άρθρα στο φόρουμ HOMA EDUCANDUS:


Καλημέρες από Ηγουμενίτσα!

ΠΛΑΤΑΡΙΑ

ΠΕΡΔΙΚΑ

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ

ΕΔΩ ΣΑΓΙΑΔΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΔΡΑΠΑΤΟΒΑ

Σύβοτα, η κοσμική όψη της Θεσπρωτίας

Αχέροντας

Αναδημοσιεύω από το φόρουμ και σχετικές φωτογραφίες για να δείτε ότι και η στεριά διαθέτει υπέροχες παραλίες:



ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ, ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΙ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ (κάντε κλικ στη φωτογραφία για να τη δείτε στο κανονικό της μέγεθος)


ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ. ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΝΕΤΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ


ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ. Ο ΛΟΦΟΣ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΥΡΓΟΣ ΡΑΪΟΥ. Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΜΟΝΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ


ΠΑΝΟΡΑΜΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΔΡΕΠΑΝΟΣ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ - ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΙ. ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΚΑΛΑΜΑ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΩΡΑΙΟΤΑΤΗ ΑΜΜΟΥΔΙΑ


ΠΑΝΟΡΑΜΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ


ΝΤΕΛ ΜΑΡ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ - ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ (και με το νετ μπουκ σε δράση αφού εδώ υπάρχει άριστη κάλυψη της περιοχής και δεν αισθάνεσαι πίσω από τον πολιτισμό ... λέμε τώρα ... )


ΚΑΙ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΣΤΟ ΔΡΕΠΑΝΟ


ΔΡΕΠΑΝΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ


ΔΡΕΠΑΝΟ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΚΑΙ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ. ΠΟΥ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΚΑΡΑΒΙΑ ΚΑΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΕΣ ΑΠΙΘΑΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΣ.

Παραθέτω και μερικές ακόμη όμορφες γωνιές της Θεσπρωτίας και της Πρέβεζας, των παραθαλάσσιων περιοχών της Ηπείρου, για να σχηματίσετε καλύτερη άποψη του τι προσφέρει η περιοχή και να κάνετε σύγκριση με όσα με απίθανες ταλαιπωρίες καταφέρνετε να χαρείτε στο Αιγαίο:


ΣΑΓΙΑΔΑ - Ένα χαριτωμένο ψαροχώρι στην άκρη της Θεσπρωτίας και απέναντι από την Κέρκυρα


Από την άλλη μεριά της Ηγουμενίτσας και σε απόσταση 12 χλμ, ακολουθώντας το δρόμο για την Πάργα και την Πρέβεζα (Ιόνια οδό) συναντάτε την Πλαταριά. Ψαροχώρι κι αυτή με πολλές και καλές ψαροταβέρνες.


Η Πλαταριά διαθέτει και παραλία πανέμορφη και με όλες τις ανέσεις


Ηλιοβασίλεμα στην Πλαταριά - στο βάθος η Κέρκυρα και πάλι... η γειτόνισσα της Θεσπρωτίας, την οποία άνετα μπορείτε να επισκεφθείτε από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Το ταξίδι διαρκεί λιγότερο από δύο ώρες.


Το φέρι περιμένει να φορτώσει από Ηγουμενίτσα για Κέρκυρα. Εκτός από τα ανοιχτού τύπου


υπάρχουν και τα κλειστά, τα μεγάλα καράβια που ξεκινάν από Πάτρα και κατευθύνονται μέσω Ηγουμενίτσας Κέρκυρας στην Ιταλία. Και είναι και η Ιταλία μια καλή επιλογή για σύντομη επίσκεψη αν επιλέξετε τη Θεσπρωτία για διακοπές. Δε χρειάζεται καν διαβατήριο αφού ανήκει στην ΕΕ... Απλά μπαίνεις στο πλοίο και σε οκτώ ώρες είσαι στο Μπρίντιζι... Μπορείς ακόμη να κατευθυνθείς και πιο βόρεια, στην Αγκόνα ή και στη Βενετία.


Άφιξη από Κέρκυρα στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας - μέρα μεσημέρι και όχι στις πέντε τα χαράματα όπως συνηθίζεται στο Αιγαίο...


24 χλμ μετά την Ηγουμενίτσα, και με καλό δρόμο που ακολουθεί την ακτογραμμή και προσφέρει υπέροχες εικόνες, συναντάς τα φημισμένα Σύβοτα. Την πιο κοσμική γωνιά της Θεσπρωτίας και την πιο πλούσια σε τουριστική κίνηση. Και όχι άδικα...


ΜΕΓΑΣ ΑΜΜΟΣ - παραλία στα Σύβοτα Θεσπρωτίας




ΜΕΓΑΣ ΑΜΜΟΣ - στο βάθος η πανέμορφη Πέρδικα Θεσπρωτίας


ΑΡΙΛΑΣ - παραλία στην Πέρδικα Θεσπρωτίας, γνωστή από τη ρωμαϊκή εποχή για την ομορφιά της, καθώς αποτελούσε θέρετρο για τους πλούσιους Ρωμαίους...


ΑΡΙΛΑΣ - και σήμερα τον προτιμούν πολλοί επώνυμοι για τις διακοπές τους.


που φτάνουν ως εδώ με τα προσωπικά τους σκάφη... Μπορούν όμως εύκολα να χαρούν τις ομορφιές του και όλοι οι υπόλοιποι. Στην περιοχή εκτός από τα τουριστικά συγκροτήματα υπάρχουν και πολλά κάμπινγκ.


ΝΗΣΑΚΙ, μια ακόμη παραλία στην Πέρδικα που διαθέτει συνολικά 12 υπέροχες παραλίες.


ΝΗΣΑΚΙ και πάλι... το φτάνεις εύκολα αυτό το Νησάκι, χωρίς καράβι. Αρκεί να ξέρεις κολύμπι... Και κυρίως τζάμπα!!! Εσύ τώρα μην ακούς τι λέω και μη βλέπεις τις φωτογραφίες που δημοσιεύω. Τράβα στον Πειραιά και χρυσοπλήρωσε μια στριμωχτή θέση σε ένα σαπάκι που αφού σε περάσει θες δε θες από ένα σωρό λιμάνια θα σε φτάσει άγρια μεσάνυχτα ή και χαράματα σε κάποιο άλλο νησάκι... Περί ορέξεως;;; Κουβέντα!!!

ΚΑΡΑΒΟΣΤΑΣΙ - Μια ακόμη παραλία της Πέρδικας Θεσπρωτίας. Με ποταμάκι που τη διασχίζει και ενώνεται με το απέραντο γαλάζιο, προσθέτοντας μια ξεχωριστή πινελιά στην ομορφιά του τοπίου.

ΚΑΡΑΒΟΣΤΑΣΙ - παραλία με βοτσαλάκι λεπτό σαν ρύζι...


ΚΑΡΑΒΟΣΤΑΣΙ - δεξιά και πάνω το τουριστικό συγκρότημα Ρεγγίνα Μάρε. Η κάθοδος από το ξενοδοχείο στην παραλία γίνεται με τελεφερίκ. Άλλοι όμως προτιμούν να κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ στην ίδια την παραλία. Γούστα είναι αυτά...

Συνεχίζοντας την Ιόνια οδό μπορείς να επισκεφθείς και την Πρέβεζα. Εξίσου πανέμορφη περιοχή και με φανταστικές παραλίες. Θα παραλείψω την πολυδιαφημισμένη Πάργα και θα σας παρασουσιάσω την Αμμουδιά:


Η Αμμουδιά βρίσκεται στα μέσα της διαδρομής από Ηγουμενίτσα για Πρέβεζα και μόλις 4 χλμ από τον κεντρικό δρόμο. Είναι ακριβώς δίπλα από τις εκβολές του γνωστού από την αρχαιότητα ποταμού Αχέροντα.


ΑΜΜΟΥΔΙΑ - και ένα βαρκάκι που φέρνει στο νου τις παραδόσεις για τον Αχέροντα...


Μπορείς αυτές τις παραδόσεις να τις ζωντανέψεις κάνοντας βαρκάδα στον ίδιο τον Αχέροντα... Εμπειρία συγκλονιστική που σε κανένα νησάκι του Αιγαίου δε θα ζήσεις...


ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ


ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ - Η ΠΡΟΒΛΗΤΑ























Κι ένας ψαράς στον Αχέροντα...

Πες μου τώρα, με όσα είδες μέχρι στιγμής, δεν πρέπει να είμαι ευγνώμων στην ναυτιλιακή εταιρεία που με ανάγκασε να εγκαταλείψω το Αιγαίο και να στραφώ στη στεριά;


Είδες τι "χάλια" πέρασα εκεί στην άγνωστη Ήπειρο; Και ούτε το ένα δέκατο δε δημοσίευσα από το φωτογραφικό υλικό των διακοπών.

Να είναι λοιπόν καλά όσοι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να καταστρέψουν τον τουρισμό στο Αιγαίο. Βρε για μας τους Ηπειρώτες το κάνουν τα παιδιά!!! Που τόσα χρόνια δεν είχαμε μυαλό και τρέχαμε στα νησάκια του Αιγαίου...

Άντε λοιπόν κι εσείς να βάλετε μυαλό και να τους γράψετε στα παλιά σας τα παπούτσια κι αυτούς και τη μόνιμη ταλαιπωρία και την παράλογη αύξηση εισιτηρίων.

Όσο για τους νησιώτες; Κρίμα είναι, δε λέω. Αλλά εκλογές έχουμε οσονούπω... Ας τα σκεφτούν όλα και αποφασίσουν ανάλογα... Αλλιώς θα είναι άξιοι της μοίρας τους.

Κλείνω το αφιέρωμα με λίγες ακόμη ματιές στην Πρέβεζα:


ΜΟΝΟΛΙΘΙ - Μια παραλία χιλιομέτρων δίπλα στην Πρέβεζα


ΠΡΕΒΕΖΑ


Ψαρεύοντας στην Πρέβεζα, εκεί που κάποτε περπατούσε ένας Καρυωτάκης...


ΠΡΕΒΕΖΑ ΙΣΤΙΟΦΟΡΑ



Και το κερασάκι στην ... ξενάγηση στην Ήπειρο, ας είναι ένα ακόμη νησάκι:


Το νησάκι της Παμβώτιδας, της λίμνης των Ιωαννίνων, όπως φαίνεται από την περιοχή Ντραπάτοβα.

Θάλασσες, ποτάμια, λίμνες... Όλα μπορείς να τα συναντήσεις στην Ήπειρο. Και όχι μόνο βουνά... Και να τα ταξιδέψεις επίσης. Μα πώς νομίζεις διαλέξαμε κι εμείς να γίνουμε ναυτικοί;

Άσε τώρα να νομίζουν οι άσχετοι πως όλη η ναυτική παράδοση της Ελλάδας κατοικεί στο Αιγαίο. Είναι γιατί αγνοούν τι σημαίνει Ιόνιο.

Εσείς όμως το επόμενο καλοκαίρι πάρτε απλά το αυτοκινητάκι σας και εξερευνήστε το. Τόσο τα παράλια όσο και την ενδοχώρα. Και είμαι σίγουρη πως θα νιώσετε την ίδια ευγνωμοσύνη που ένιωσα και εγώ προς τους ακτοπλόους του Αιγαίου. Και μαζί μου θα τους εκφράσετε ένα τεράστιο ευχαριστώ!

Ένα ευχαριστώ που το άρθρο αυτό προσπάθησε έμπρακτα να αποδείξει πως δεν είναι καθόλου ψεύτικο ή ειρωνικό. Μα οφείλει να σημειώσει πως ως κατακλείδα ότι αποσκοπεί και στο να βάλουν μυαλό μερικοί μερικοί. Να σταματήσουν να μας περνούν για κουτορνίθια. Όσο και να αγαπάμε και το Αιγαίο, και ιδού η απόδειξη της αγάπης μας:

http://astypalia.pblogs.gr/

δε θα το ξαναεπισκεφθούμε μέχρι να ληφθούν μέτρα για τις συνθήκες της ακτοπλοΐας και μέχρι να σταματήσει η απίθανη ταλαιπωρία όσων επιλέγουν να κάνουν διακοπές εκεί. Και όπως είδατε, χαμένοι δε θα βγούμε εμείς...

Γι' αυτό τους λέμε: Να βάλουν τέλος στην κακοδιαχείριση για το δικό τους καλό... Εκτός αν ισχύει και εδώ το μωραίνει ο Κύριος ους βούλεται απωλέσαι...


Αφιέρωμα στην Κατερίνα μας