Πετρολούκας Χαλκιάς απόψε στην ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου

ΠΕΤΡΟΛΟΥΚΑΣ ΧΑΛΚΙΑΣ Ήπειρος

Ο μεγάλος δεξιοτέχνης μας ταξιδεύει με το κλαρίνο του στους δρόμους της ηπειρώτικης μουσικής παράδοσης, συντροφιά με τον αδερφό του Αχιλλέα Χαλκιά στο βιολί, τον Χρήστο Ζούμπο στο λαούτο και τον Σπύρο Αλέβροντα στο ηπειρώτικο ντέφι. Κορυφαία στιγμή.

Αυτό το μήνυμα λάβαμε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Άλλης Όχθης, τον κ. Αλέξανδρο Λαμπρίδη, και θεωρήσαμε χρέος να ενημερώσουμε και όλους τους δικούς μας φίλους. Πετρολούκας είναι αυτός:



Ζωντανή παράδοση του τόπου μας. Κι ευκαιρία μεγάλη η αποψινή βραδιά στην ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ για να τον απολαύσουμε για μια ακόμη φορά.



Τον ίδιο στο κλαρίνο αλλά και τον αδερφό του, τον Αχιλλέα, στο βιολί. Και μαζί το Χρήστο Ζούμπο στο λαούτο και το Σπύρο Αλέβροντα στο ντέφι. Πραγματικά κορυφαία στιγμή η σύμπραξη όλων αυτών των κορυφαίων της δημοτικής μας μουσικής.

Πληροφορίες για τη μουσική σκηνή ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ (διεύθυνση, τηλέφωνο, χάρτη κλπ) θα βρείτε εδώ.

Να ενημερώσουμε επίσης πως αξιόλογο είναι το πρόγραμμα της ΑΛΛΗΣ ΟΧΘΗΣ και τις επόμενες μέρες:




Παρασκευή 28 Νοεμβρίου

ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΩΤΟΣ ο κορυφαίος στο στεριανό λαούτο

Ο πρωτομάστορας του στεριανού λαούτου Χρήστος Ζώτος σε μια βραδιά πραγματικό μάθημα για τους νέους μουσικούς και όλους τους φίλους της καλής παραδοσιακής μουσικής. Μαζί του στα κρουστά ο εξαίρετος Ανδρέας Παπάς. Μην το χάσετε!

Σάββατο 29 Νοεμβρίου

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΙΔΗΣ Πόντος

ΟΓιώργος Αμαραντίδης γεννήθηκε στο Καπνοχώρι Κοζάνης. Ο πατέρας του έπαιζε επίσης λύρα και τραγουδούσε. Ξεκίνησε να παίζει στα δεκαπέντε του. Ήρθε στην Αθήνα το 1973, συνεργάστηκε με τη Δώρα Στράτου και τη Δόμνα Σαμίου. Με τη συνοδεία του Ιωάννη Εφραιμίδη στα κρουστά ανατρέχει στην παλαιότερη ποντιακή παράδοση. Μια βραδυά έμπλεη παλμού, με πυρρίχιους και σέρρα, με τικ, διπάτ και "σαράντα μήλα κόκκινα".

Κυριακή 30 Νοεμβρίου

ORIENTAL EXPRESSION Oriental καλειδοσκόπιο

Τό oriental όπως δεν το έχετε ξαναδεί! Με μίξεις flamenco, modern, χοροί έκστασης, τούρκικα τσιγγάνικα, βαλκανικοί ήχοι εώς και rock!!! Στις 9 μμ από το Kαλλιτεχνικό εργαστήρι "ORIENTAL EXPRESSION".



ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ SITE ΤΗΣ ΔΟΕ

Αρ. Πρωτ: 1555

Αθήνα 19/11/2008

Προς

Τους Συλλόγους Εκπ/κών Π.Ε.

ΘΕΜΑ : «Πειθαρχική δίωξη εκπαιδευτικού, 20 χρόνια μετά»



Το Δ.Σ. της ΔΟΕ καταγγέλλει κατηγορηματικά την ενέργεια του ΥΠΕΠΘ και του Προϊσταμένου του 4ου Γραφείου Διεύθυνσης Π.Ε. Κυκλάδων, σύμφωνα με την οποία ο εκπαιδευτικός Χρ. Παπαϊωάννου καλείται σε απολογία για άρθρο του που δημοσιεύτηκε (πριν 20 χρόνια !!) για το θεσμό των παρελάσεων.

Ο συνάδελφος καλείται σε απολογία και μάλιστα με έγγραφο που φέρει την ένδειξη «εμπιστευτικό», «επειδή τα αναγραφόμενα στο άρθρο του, εκδηλώνουν άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος και έλλειψη αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία».

Η πρωτοφανής αυτή ενέργεια παραπέμπει σε εποχές καταδικασμένες στη συνείδηση του λαού μας, σε εποχές σκοταδισμού, σε εποχές ελέγχου των κοινωνικών φρονημάτων, σε εποχές που η επίσημη πολιτική ήταν οι εξορίες και η εξόντωση κάθε διαφορετικής φωνής.

Πρέπει να θυμίσουμε στο ΥΠΕΠΘ, ότι ο λαός μας και το εκπαιδευτικό κίνημα έχουν δώσει μάχες και νεκρούς για να κατοχυρώσουν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, το δικαίωμα του κριτικού λόγου, την αποτίναξη του επιθεωρητισμού από τα σχολεία.

Τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι δε μένουν απαθείς στις προσπάθειες επιβολής του αυταρχισμού και μαζικά στηρίζουν το συνάδελφό μας που κλήθηκε σε απολογία.

Η στάση του Υπουργείου αποδεικνύει έμπρακτα, όπως συνέβηκε και πέρυσι στην Γκράβα, ότι θέλει άβουλους και υποταγμένους εκπαιδευτικούς για να προωθήσει τις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις. Αποδεικνύεται ότι πίσω από τα μεγαλεπήβολα λόγια για «την κοινωνία της γνώσης» και τα «έξυπνα σχολεία», πίσω από τις φανταχτερές και πανάκριβες διαφημίσεις του ΥΠΕΠΘ, κρύβεται η προσπάθεια για χτύπημα της παιδαγωγικής ελευθερίας στο σχολείο, η προσπάθεια μετατροπής των εκπαιδευτικών σε μοχλούς κοινωνικής επιλογής και διαφοροποίησης, η προσπάθεια για τη διαμόρφωση υποτακτικών συνειδήσεων.

Σήμερα οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι γονείς αντιμετωπίζουν την υποχρηματοδότηση της παιδείας, την απόπειρα ιδιωτικοποίησής της, την εντατικοποίηση της σχολικής ύλης, τον εργασιακό και αυταρχικό μεσαίωνα. Απέναντι σ’ αυτή την πολιτική που μετατρέπει τη γνώση σε εμπόρευμα, τη συλλογική ελευθερία σε πειθαρχία στους ανωτέρους και τη δημοκρατία σε φόβο, όλοι μας έχουμε την ευθύνη να αντισταθούμε.

Το Δ.Σ. της ΔΟΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς να δυναμώσουν τον κριτικό τους λόγο και την αγωνιστική στάση απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία. Καλεί τους Συλλόγους διδασκόντων να υπερασπίζονται και να εδραιώνουν την παιδαγωγική ελευθερία σε κάθε σχολείο.

Καλεί την κυβέρνηση να σταματήσει κάθε διοικητική ενέργεια σε βάρος του εκπαιδευτικού Χρ. Παπαϊωάννου.

Καλεί τους Συλλόγους, τις ομοσπονδίες και τα συνδικάτα να δυναμώσουν την ενότητά τους, για να διαμορφωθεί ένα πανεκπαιδευτικό – παλλαϊκό μέτωπο που θα αντιπαρατεθεί με το σύνολο της συντηρητικής πολιτικής.

Για το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.

Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας

Μπράτης Δημήτρης Μαντάς Κομνηνός
__________________
Εμείς τι σχόλιο να κάνουμε; Ας περιοριστούμε στην αναδημοσίευση από το site της Ομοσπονδίας...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΤΗ:

35 Χρόνια Πολυτεχνείο

Χρονικό


Τετάρτη, 14 Νοέμβρη


Είναι πρωί και στο Πολυτεχνείο πραγματοποιείται φοιτητική συγκέντρωση με αίτημα να δοθεί άδεια για την πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων. Την ίδια ώρα γίνεται παμφοιτητική συγκέντρωση στη Νομική.

14:00 Οι φοιτητές από τη Νομική, ακούγοντας ότι στο Πολυτεχνείο γίνονται επεισόδια, κατηφορίζουν προς την Πατησίων όπου έχουν αρχίσει οι γενικές συνελεύσεις. Υπάρχει αναβρασμός, όχι όμως επεισόδια. Η αστυνομία έχει ήδη πάρει θέση γύρω από το κτήριο.

18:00 Οι συνελεύσεις τελειώνουν. Κόσμος έχει ήδη αρχίσει να μαζεύεται και έξω από το Πολυτεχνείο. Καταφτάνει εισαγγελέας και απειλεί με μηνύσεις αν το πλήθος δεν διαλυθεί.

19:00 Περίπου 800 φοιτητές παραμένουν μέσα στο Πολυτεχνείο. Κάπου εκεί η κατάληψη αρχίζει de facto.

21:00 Μέσα στο Πολυτεχνείο είναι περίπου 1.500 άτομα. Εφυγαν μερικοί που διαφώνησαν με την παραμονή (κυρίως του Ρήγα Φεραίου) ή για άλλους λόγους. Ολα τα στελέχη της ΚΝΕ έμειναν στο χώρο. Ανακύπτει η ανάγκη του συντονισμού. Ετσι συγκροτείται 13μελής Συντονιστική Επιτροπή (ΣΕ) από αντιπροσώπους των σχολών. Από αυτούς, 8-9 πρόσκεινται στην Αντι-ΕΦΕΕ, ενώ οι υπόλοιποι είναι από το Ρήγα Φεραίο και τους αριστεριστές.

22:00 Η ΣΕ στήνει έναν πρώτο ασθενικό πομπό, παίρνει υπό τον έλεγχό της τα μεγάφωνα, εξασφαλίζει προμήθειες και φροντίζει για την περιφρούρηση των πυλών. Τυπώνονται αμέτρητες προκηρύξεις και κολλιούνται αφίσες. Οι χιλιάδες λαού που έχουν συγκεντρωθεί για συμπαράσταση μένουν ως τη 1 μετά τα μεσάνυχτα.


Πέμπτη, 15 Νοέμβρη


Το πρωί έχει πέσει κάπως ο ενθουσιασμός. Ομως τις επόμενες ώρες το κλίμα αντιστρέφεται καθώς μετά και από κατεύθυνση των δυνάμεων της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, η λαϊκή συμπαράσταση φουντώνει απότομα.

Ο κόσμος που αρχίζει να συγκεντρώνεται στους γύρω δρόμους συγκρούεται με την αστυνομία που τους εμποδίζει να ενωθούν με τους φοιτητές. Παρ’ όλα αυτά γυναίκες, άντρες και παιδιά μαζεύονται έξω από το κτήριο. Ειδικά το μεσημέρι, πλήθος μαθητών και εργαζομένων που μόλις έχουν σχολάσει συρρέουν γύρω από το Πολυτεχνείο.

Ο ενθουσιασμός και η οργανωτικότητα ανεβαίνουν. Εγκαθίσταται νέος πομπός, πιο ισχυρός αυτή τη φορά, που στέλνει τη φωνή των φοιτητών ακόμα πιο μακριά. Κόσμος συνεχίζει να έρχεται. Το απόγευμα 300 φοιτητές από την Πάτρα σπάνε τον κλοιό της αστυνομίας και μέσω της Στουρνάρη μπαίνουν στο χώρο του Πολυτεχνείου.

Τα συνθήματα που ρίχνονται είναι αντιχουντικά, ξεσκεπάζοντας το ρόλο των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ.

Αργά το βράδυ εκλέγεται νέα, 32μελής αυτή τη φορά, Συντονιστική Επιτροπή. Σε αυτήν, 7 είναι από την Αντι-ΕΦΕΕ, 8 από το Ρήγα Φεραίο και οι υπόλοιποι είναι αριστεριστές ή ανοργάνωτοι.


Παρασκευή, 16 Νοέμβρη


Tην ίδια ώρα (Παρασκευή πρωί) που στην Αθήνα η αλληλεγγύη του κόσμου κορυφώνεται, φοιτητές στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα προχωρούν με τη σειρά τους σε καταλήψεις στα πανεπιστήμια.

12:00 Μέλη της επιτροπής Μεγαρέων αγροτών επισκέπτονται τη Συντονιστική Επιτροπή (ΣΕ).

15:30 Στην πρώτη της συνεδρίαση, η νέα ΣΕ καταλήγει στη διακήρυξη με την οποία προσδιορίζεται ο χαρακτήρας της κινητοποίησης ως αντιφασιστική - αντιιμπεριαλιστική, απαιτεί άμεση πτώση της χούντας και εγκαθίδρυση λαϊκής κυριαρχίας. Διαδηλώσεις κατεβαίνουν τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας προς το Πολυτεχνείο. Ο κόσμος που βρίσκεται σε κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας φτάνει τους 150.000.

Η λαϊκή συμπαράσταση γύρω από το Πολυτεχνείο αλλά και σε άλλους χώρους της Αθήνας είναι πιο μαζική παρά ποτέ. Ο σταθμός των φοιτητών δονεί την ατμόσφαιρα με συνθήματα όπως “Ψωμί –Παιδεία - Ελευθερία, Λαϊκή Κυριαρχία - Εθνική Ανεξαρτησία”, “Κάτω η χούντα”, “Εξω οι Αμερικανοί”, “Ενας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος λαός”.

Από το μεσημέρι διαδίδεται πως η αστυνομία σκοπεύει να χτυπήσει το βράδυ. Παρ’ όλα αυτά, δεν παίρνονται μέτρα από τη ΣΕ για μια οργανωμένη έξοδο από το Πολυτεχνείο.

18:30 Οι αστυνομικοί χτυπούν διαδηλωτές στα Χαυτεία. Οι συγκρούσεις γενικεύονται. Η αστυνομία δεν διστάζει να ρίξει - εκτός από δακρυγόνα - και πραγματικά πυρά.

19:00 Τα μεγάφωνα μεταδίδουν το όνομα του πρώτου νεκρού - ενός αγοριού. Η ατμόσφαιρα από τα δακρυγόνα είναι αποπνικτική. Στην πλατεία Βάθης διαδηλωτές σωριάζονται νεκροί. Τα μεγάφωνα προσπαθούν να κρατήσουν ψηλά το ηθικό του κόσμου. Εχει ήδη καταληφθεί το Δημαρχείο ενώ ο λαός επιτίθεται στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

Νεκροί και τραυματίες μέσα κι έξω από το Πολυτεχνείο. Η ΣΕ, τις ηρωικές εκείνες στιγμές στήνει οδοφράγματα και αυτοσχέδιο νοσοκομείο για τους τραυματίες.


Σάββατο, 17 Νοέμβρη


01:45 Η ατμόσφαιρα είναι εκρηκτική. Τα πρώτα τανκ κυκλώνουν το Πολυτεχνείο, ενώ ήδη έχουν καταφτάσει στρατιώτες και ΛΟΚατζήδες. Πλέον κάθε προσπάθεια αναίμακτης εξόδου από το χώρο είναι μάταιη.

02:00 Τρία τανκ σταματούν μπροστά από την κεντρική πύλη. Οι φοιτητές φωνάζουν: «μην πυροβολείτε, είμαστε αδέλφια σας», «ο στρατός είναι λαϊκός». Ενώ οι πυροβολισμοί συνεχίζονται, οι φοιτητές αρχίζουν να τραγουδoύν τον εθνικό ύμνο.

03:00 Υστερα από εντολή, ένα από τα τανκ πέφτει πάνω στην πύλη του Πολυτεχνείου, ενώ πάνω της κρατιούνται φοιτητές. Ομάδες των ΛΟΚ και αστυνομικοί εισβάλουν μέσα και κτυπούν τους φοιτητές. Αρκετοί κατορθώνουν να διαφύγουν και με τη βοήθεια ορισμένων φαντάρων.

05:00 Η μετάδοση του παράνομου σταθμού συνεχίζεται μέχρι αυτήν την ώρα.

11:00 Η χούντα επιβάλλει στρατιωτικό νόμο. Οι διαδηλώσεις όμως θα συνεχιστούν όλο το Σαββατοκύριακο.


Αταλάντευτα, στο δρόμο του Νοέμβρη,

ενάντια στον ιμπεριαλισμό


35 χρόνια από το Νοέμβρη του ’73, το φως του ακόμα καίει. Η αντιδικτατορική πάλη της νεολαίας και του λαού μας και η κορύφωσή της, ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου εμπνέει, συγκινεί, δείχνει το δρόμο. Κόντρα στις προσπάθειες των αστικών κομμάτων και των οπορτουνιστών που προσπαθούν να “μουσειοποιήσουν”, να “μεταλλάξουν” τα οράματα και τους στόχους του Πολυτεχνείου, η νεολαία συνεχίζει να τιμά το Νοέμβρη με τον καλύτερο τρόπο, μακριά από λόγους επισήμων στο κενό: διδασκόμενοι από την ιστορία, συνεχίζουμε την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, παλεύουμε για να ανατρέψουμε την εξουσία του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων, για το σοσιαλισμό.


Δικτατορία του κεφαλαίου


Ανεξάρτητα από τη μορφή άσκησης της αστικής εξουσίας (κοινοβουλευτική δημοκρατία ή δικτατορία) και τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους, όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα μέχρι τις μέρες μας ήταν και είναι κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Τότε, σε εκείνες τις συνθήκες μια “ανοιχτή” δικτατορία της αστικής τάξης μπορούσε να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Οταν, αυτή η μορφή άσκησης της εξουσίας τους δεν τους “βόλευε” και ίσα-ίσα γινόταν και επικίνδυνη καθώς φοβούνταν την εξέλιξη της αντιδικτατορικής πάλης του λαού, αντικατέστησαν τη Χούντα με την κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Η εξουσία των καπιταλιστών έμεινε αλώβητη και στις δυο περιπτώσεις. Ακόμα, αξιοποιούν κάθε δυνατό τρόπο για να στερεώσουν την κυριαρχία τους, να πείσουν το λαό πως κάτι “αλλάζει” ενώ η κυριαρχία της αστικής τάξης μένει στη θέση της.

Τότε, μπροστά στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης, χρησιμοποίησαν το πείραμα της φιλελευθεροποίησης -το ψευτο-δημοψήφισμα. Ως και εκλογές ετοίμαζαν, προκειμένου να ενσωματώσουν τη λαϊκή αντίδραση και να προχωρήσουν σε «ομαλή δημοκρατική μετάβαση».
Σήμερα, τηρουμένων των αναλογιών, επεξεργάζονται σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, κεντροαριστερά και κεντροδεξιά σχήματα, “μεγάλους συνασπισμούς” προκειμένου να θωρακίσουν την εξουσία τους, να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή σε ανώδυνα για την εξουσία του κεφαλαίου κανάλια.

Ξεχωριστός είναι ο ρόλος του οπορτουνισμού στην υπηρεσία του κεφαλαίου για να διατηρεί την εξουσία του: το προβοκατόρικα αυτοαποκαλούμενο “ΚΚΕ Εσωτερικού”, ο πρόγονος του σημερινού Συνασπισμού, δέχτηκε τη δήθεν φιλελευθεροποίηση της Χούντας και ετοιμαζόταν να συμμετάσχει στις χουντικές εκλογές. Σήμερα, πρόθυμοι πάλι σαν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ άλλα με τον ίδιο ακριβώς υπονομευτικό ρόλο ετοιμάζονται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο σύστημα όπως άλλωστε και σε κάθε κρίσιμη στιγμή.

Κάθε μέρα ακριβαίνει το ψωμί…

και το παντεσπάνι για τους επιχειρηματίες

Τότε, λαός και νεολαία πάλευαν για “ψωμί” και “παιδεία”, αυξήσεις στα μεροκάματα, δημόσια και δωρεάν παιδεία, για το 15%. Την ίδια στιγμή, εντάθηκε η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης καθώς η Χούντα δεν ικανοποιούσε αυτά τα αιτήματα αλλά ενίσχυε παραπέρα το μεγάλο κεφάλαιο. Ενισχύθηκε το εφοπλιστικό κεφάλαιο, η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία και οι κατασκευές. Εγιναν σκανδαλώδεις παραχωρήσεις στο κεφάλαιο, εμπορευματοποιήθηκε σε μεγαλύτερο βαθμό η γη, ληστεύτηκαν τα αποθεματικά των ταμείων.

Ολα αυτά θυμίζουν πολύ το σήμερα, ακριβώς γιατί, όπως τονίσαμε εξ’ αρχής, η στρατιωτική δικτατορία και η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι εξουσία - δικτατορίες του κεφαλαίου, παρά τις διαφορές τους. Ετσι, σήμερα “δεν υπάρχουν λεφτά” για μισθούς, συντάξεις, για την παιδεία και συνολικά για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών αλλά υπάρχουν δισεκατομμύρια για την ενίσχυση των τραπεζών. Ξεπουλιέται η γη, τα δάση, οι παραλίες στο μεγάλο κεφάλαιο, τζογάρονται τα αποθεματικά των ταμείων.


…και “δημοκρατία” έχουμε


Τουλάχιστον, έχουμε δημοκρατία μας λένε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Θέλουν να κρύψουν πως η δημοκρατία τους τελειώνει έξω από τις πόρτες των εργοστασίων όπου η τρομοκρατία και οι απειλές δίνουν και παίρνουν. Τελειώνει κάθε φορά που η “ανεξάρτητη” δικαιοσύνη βγάζει παράνομη άλλη μια απεργία. Τελειώνει στις κάμερες και τους τρομονόμους, τις “ζαρντινιέρες”. Τελειώνει όταν στέλνουν εισαγγελείς στα σχολεία, όταν τραβάνε τους συνδικαλιστές στα δικαστήρια. Για ποια δημοκρατία να μας πούνε, όταν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τον “παράδεισο” των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο αντικομμουνισμός τείνει να πάρει χαρακτήρα επίσημης πολιτικής, όταν Κομμουνιστικά Κόμματα και οργανώσεις νεολαίας είναι στην παρανομία, όταν τα κομμουνιστικά σύμβολα είναι απαγορευμένα σε μια σειρά χώρες, όταν διώκεται ακόμα και η “ριζοσπαστική σκέψη”;

Για ποια εθνική ανεξαρτησία να μιλήσουμε όταν ο ελληνικός στρατός είναι “υπόλογος” στο ΝΑΤΟ, στον ευρωστρατό και στα ιμπεριαλιστικά σχέδια Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών;


Συνεχίζουμε…


Με οδηγό τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, την αντιδικτατορική πάλη της νεολαίας και του λαού μας, συνεχίζουμε για τη δικαίωση των συνθημάτων του Νοέμβρη. Οσο το κεφάλαιο κρατά την εξουσία, όσο καρπώνεται το μόχθο της εργατικής τάξης και τον πλούτο που παράγει, τόσο επίκαιρο θα ‘ναι το “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Εθνική Ανεξαρτησία”. Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου δεν πάλιωσαν καθόλου ακριβώς γιατί υπάρχει ακόμη η ανάγκη για μια εξουσία, όπου κουμάντο θα κάνουν οι παραγωγοί του πλούτου. Η πάλη για την ικανοποίηση των συγχρόνων αναγκών μας, βάζει στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της δημιουργίας της μεγάλης λαϊκής συμμαχίας, του Λαϊκού Μετώπου. Το ζήτημα της ανατροπής της αστικής εξουσίας, της πάλης για τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό.

35 χρόνια πέρασαν και αταλάντευτα βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Κάθε Νοέμβρης, θα μας βρίσκει στο Πολυτεχνείο, να δίνουμε την ίδια υπόσχεση, ότι θα βαδίσουμε το δρόμο ως το τέλος, ως τη νίκη.



H συμβολή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ

στην αντιδικτατορική πάλη


Πολύ θα ήθελαν, η αστική τάξη και οι κολαούζοι της να σβήσουν τις σελίδες των αγώνων του λαού μας. Ετσι και στην περίπτωση της αντιδικτατορικής πάλης προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία του λαού και της νεολαίας, να διαστρεβλώσουν το χαρακτήρα του αγώνα, να αποκρύψουν την αποφασιστική συμβολή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην αντιδικτατορική πάλη.
Σε αυτές τις σελίδες θα αναδείξουμε ορισμένες πτυχές της αντιδικτατορικής πάλης σε συνάρτηση με δυο ιδιαίτερα σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στη διάρκεια της δικτατορίας: τη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ και την ίδρυση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας.


21η Απριλίου 1967


Την ημέρα εκείνη, οι συνταγματάρχες πήραν στα χέρια τους τη διακυβέρνηση της χώρας για λογαριασμό της αστικής τάξης. Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος, σε ομιλία του σε βιομηχάνους και μεγαλέμπορους το Μάρτη του ‘68 ήταν ξεκάθαρος: «Οπως οιαδήποτε θυσία εις το βαλλάντιο του επιχειρηματίου επιβάλλεται προκειμένου να πληρωθεί ο φύλαξ διά την επιχείρηση, ίνα μη ο κλέπτης αφαιρέσει ολόκληρο το χρηματοκιβώτιο […] Δε θα υπάρξει μπουρλοτιέρης κομμουνιστής, όταν δεν ημπορεί να παρασύρει ως σειρήνα τον πένητα και νήστιν εργάτη».

Για μια σειρά λόγους, τόσο εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς, η δικτατορία μπορούσε να εξυπηρετήσει καλύτερα τους κεφαλαιοκράτες. Εκτίναξη των κερδών και της καπιταλιστικής ανάπτυξης από τη μία, βάρβαρη επίθεση στα ασφαλιστικά, εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα από την άλλη. Η δικτατορία, επίσης, εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή (χρησιμοποίηση της Ελλάδας ως εφαλτήριο για τα σχέδιά τους στη Μέση Ανατολή).

Η Χούντα έδειξε τη σκληρότητά της και το στόχο της από την πρώτη στιγμή. Από τις πρώτες μέρες ανακοίνωσε τη σύλληψη 6.500 κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Δολοφονίες, βασανισμοί, εξορίες, ένα τεράστιο δίκτυο χαφιεδισμού, όργιο λογοκρισίας ήταν τα όπλα της Χούντας ενάντια στο λαϊκό κίνημα.


Το ΚΚΕ οργανώνει τη λαϊκή πάλη


Την επόμενη της 21ης Απρίλη το ΚΚΕ κάλεσε το λαό σε πλατύ αντιδικτατορικό μέτωπο. Ηδη από το Μάη το ΚΚΕ μαζί με άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις, ιδρύουν το Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο (ΠΑΜ) που υπήρξε η μαζικότερη αντιδικτατορική οργάνωση.

Καθοριστικό σημείο στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης, υπήρξε η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Το Κόμμα, ξεκαθαρίζοντας τις γραμμές του από τις οπορτουνιστικές δυνάμεις που καλούσαν σε συμβιβασμό και υποταγή, μπόρεσε να παίξει το ρόλο του ως επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Αυτά τα οπορτουνιστικά “βαρίδια” που για παράδειγμα όλο το προηγούμενο διάστημα αρνούνταν τη δημιουργία παράνομων κομματικών οργανώσεων στην Ελλάδα, εμπόδιζαν το Κόμμα να ξεσηκώσει το λαό στην κήρυξη της δικτατορίας. Χαρακτηριστικό είναι πως την 21η Απριλίου, η “Αυγή”, η εφημερίδα της ΕΔΑ που έλεγχαν οι δυνάμεις οι οποίες αργότερα θα αποχωρούσαν από το Κόμμα τυπωνόταν με πρωτοσέλιδο “Γιατί δε θα γίνει δικτατορία”.

Η απόφαση της επανασύστασης και ισχυροποίησης των οργανώσεων του Κόμματος, της αποκατάστασης των δεσμών με πλατιές μάζες νεολαίας, της ανασύνταξης του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τους μεγάλους αγώνες που ακολούθησαν.

Ηταν μια πρώτη μεγάλη νίκη που έδωσε φτερά και προοπτική στον αγώνα των κομμουνιστών, αλλά και ευρύτερα. Ο καθημερινός αγώνας για τη ζωή και τις ελευθερίες του λαού αποκτούσε νόημα και προοπτική γιατί συνδέθηκε άμεσα με τη ρίζα που γεννά τα βάσανα των ανθρώπων, τον ιμπεριαλισμό. Συνδέθηκε και υποτάχθηκε στην προοπτική του επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας, με την κατάργηση της εξουσίας των καπιταλιστών.

Κυκλοφόρησε ξανά το Μάρτη του ‘68 ο παράνομος “Ριζοσπάστης” ενώ άρχισε η ανασυγκρότηση του καθοδηγητικού οργάνου της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ) που τάχθηκε και μέσω της εφημερίδας “Αδούλωτη Αθήνα” υπέρ των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας.

Ο αγώνας ενάντια στη Χούντα πήρε άλλη ορμή, αποφασιστικότητα και σταθερότητα. Ο σκοπός του αγώνα δεν έφτανε πια μέχρι την αποκατάσταση των αστικών ελευθεριών και της αστικής δημοκρατίας. Απέκτησε προοπτική και αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό.


Η ίδρυση της ΚΝΕ


Ενα από τα θεμέλια της αντεπίθεσης του Κόμματος μπήκε τον Αύγουστο του ‘68 με την απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ να ιδρυθεί η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας ως μια επαναστατική οργάνωση νεολαίας με μαρξιστικά – λενινιστικά χαρακτηριστικά που θα στέκεται στο πλάι του. Η ίδρυση της ΚΝΕ συμπλήρωνε το κενό που είχε αφήσει η αυτοδιάλυση της ΟΚΝΕ το 1943, προκειμένου να ιδρυθεί η ΕΠΟΝ. Η απόφαση αυτή σκόρπισε ενθουσιασμό στους αγωνιστές, στις φυλακές και τις εξορίες.

Η πάλη κατά της Χούντας απέκτησε νέο δυναμισμό και η ΚΝΕ έγινε γρήγορα πόλος συσπείρωσης της μαχόμενης νεολαίας. Μήνα με το μήνα, η ΚΝΕ αλλά και ο “Οδηγητής” γίνονταν φάρος που φώτιζε χιλιάδες νέους στην οργάνωση και τον αγώνα. Τα πρώτα βήματα της ΚΝΕ δεν ήταν καθόλου εύκολα. Είχε να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της παρανομίας, το όργιο τρομοκρατίας της Χούντας αλλά και τη συκοφαντική επίθεση των οπορτουνιστών που θεωρούσαν την ΚΝΕ οργάνωση “διασπαστική” και “σεχταριστική” γιατί πρόβαλε τα ιδανικά του σοσιαλισμού.

Πλάι στο ΠΑΜ ιδρύεται το ΠΑΜ Νέων και μια σειρά μαζικών οργανώσεων νεολαίας: η Αντι-ΕΦΕΕ στο φοιτητικό κίνημα, η Μαθητική Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας (ΜΟΔΝΕ). Οι οργανώσεις αυτές συγκέντρωσαν χιλιάδες νέους και νέες στις γραμμές τους, υπήρξαν πραγματικοί οργανωτές του αντιδικτατορικού αγώνα.

Με κάθε τρόπο, από τα τρικ και τις αφίσες ως την οργάνωση μαζικών εκδηλώσεων στα ’72-’73, η ΚΝΕ αποτέλεσε την ψυχή και τον οργανωτή της πάλης όλης της νεολαίας ενάντια στη Χούντα.


Σκληρή ιδεολογική διαπάλη


Ταυτόχρονα, διεξάγεται σκληρή ιδεολογική διαπάλη μέσα στο κίνημα. Από τη μια, το ΚΚΕ πάλευε για να αποκτήσει η πάλη αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό και προοπτική για ριζικές αλλαγές και από την άλλη τα αστικά κόμματα και οι οπορτουνιστές διαπραγματεύονταν τη “δημοκρατική” μετάβαση στον αστικό κοινοβουλευτισμό.

Μέσα και έξω από την Ελλάδα, στις φυλακές και τα στρατόπεδα ακόμα και μέσα στις οικογένειες αγωνιστών, ανάμεσα στο ΚΚΕ και στους οπορτουνιστές διεξαγόταν σκληρή ιδεολογική πάλη. Τις θέσεις των οπορτουνιστών υιοθέτησαν και τα αστικά κόμματα, χτυπώντας από κοινού το Κόμμα, γιατί ενοχλούσε το γεγονος ότι η εργατική τάξη και το Κόμμα της έμπαιναν στον αγώνα κατά της Χούντας με αυτοτελή παρουσία και πολιτική.

Οταν μάλιστα το 1973 η Χούντα και οι Αμερικανοί υποστηρικτές της εμπνεύστηκαν το “πείραμα Μαρκεζίνη” για να νομιμοποιήσουν τη δικτατορία, το προβοκατόρικα λεγόμενο “ΚΚΕ Εσωτερικού” δε δίστασε να καλέσει σε συμμετοχή στις “εκλογές” που οργάνωσαν οι δικτάτορες.

Γι’ αυτό και το σύστημα πάντα στήριζε τους αναθεωρητές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός πως η Χούντα το 1968 απέσπασε 70 νέους κρατουμένους από το Λακκί της Λέρου και τους μετέφερε στον Ωρωπό για να τους απομονώσει από τους έμπειρους αγωνιστές που στην πλειοψηφία τους είχαν ταχθεί με τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας.

Οι θέσεις και η πολιτική των αναθεωρητών, παρά τη στήριξη του συστήματος, ηττηθήκαν και ιδεολογικά και πολιτικά, μένοντας μια θλιβερή μειοψηφία.


Ανοδος της αντιδικτατορικής πάλης


Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, η κατάσταση στο μαζικό λαϊκό κίνημα αποκτάει νέα ποιότητα. Ταυτόχρονα, εξελίσσεται διεθνής οικονομική κρίση (η “πετρελαϊκή” κρίση) που οξύνει τις δυσκολίες για το κεφάλαιο.

Με την αποφασιστική συμβολή του ΚΚΕ, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων δυναμώνουν, επεκτείνονται και αγκαλιάζουν όλους σχεδόν τους κλάδους της οικονομικής ζωής της χώρας. Κοντά στην εργατική τάξη κινητοποιείται και η αγροτιά. Με ψηφίσματα, παραστάσεις διαμαρτυρίας επιτροπών, συλλαλητήρια. Μέσα στο 1973 οι αγώνες τους μαζικοποιούνται και οξύνονται, αρνούμενοι σε πολλές περιπτώσεις την παράδοση ή πώληση των προϊόντων τους.
Ταυτόχρονα, ανεβαίνουν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις με καθαρά πολιτικό περιεχόμενο. Σημειώνονται εκδηλώσεις στις 28 Οκτώβρη ‘72, στην επέτειο του φασιστικού πραξικοπήματος στις 21 Απρίλη ’73 και την Πρωτομαγιά του ’73. Δίνεται η μάχη κατά του ψευτοδημοψηφίσματος τον Ιούνη ’73. Μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης Μαρκεζίνη πραγματοποιείται νυχτερινή διαδήλωση.

Οι αντιδικτατορικές εκδηλώσεις αγκαλιάζουν ακόμα και ορισμένα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.


Αγωνιστικές εκδηλώσεις του φοιτητικού κινήματος


Οπως και στην περίπτωση του εργατικού κινήματος, έτσι και στο φοιτητικό κίνημα, από τις αρχές ακόμα του 1972 οι αγώνες εντείνονται. Στο επίκεντρο της πάλης ήταν το αίτημα των γνήσιων εκλογών. Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις εντείνονται σε πολλές σχολές και οι φοιτητές βρίσκουν τη θέση τους στις πρώτες γραμμές των εργατικών κινητοποιήσεων του 1972. Η πάλη τους παίρνει περισσότερο πολιτικά χαρακτηριστικά.

Το Γενάρη του 1973, η χούντα εντείνει την επίθεσή της στην Ανώτατη Παιδεία και το φοιτητικό κίνημα με την απόφαση της για ίδρυση ξενόγλωσσων κολεγίων και ινστιτούτων, παράλληλα και με νέες διώξεις. Το φοιτητικό κίνημα απάντησε με νέους αγώνες. Συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο το Φλεβάρη, διήμερη κατάληψη της Νομικής, με μαζικότατη συμμετοχή φοιτητών και συμπαράσταση του κόσμου, που κατέληξε σε μια μαζική διαδήλωση φοιτητών και λαού. Το Μάρτη γίνονται καταλήψεις στην Ιατρική και ξανά στη Νομική. Οι κινητοποιήσεις επεκτάθηκαν στην Πάτρα και στη Θεσσαλονίκη. Οι μαχητικές εκδηλώσεις συνεχίστηκαν τον Απρίλη. Παρά τις μαζικές συλλήψεις, τους σκληρούς διωγμούς, την πλατιά εφαρμογή της επιστράτευσης, όσο πλησίαζε ο Νοέμβρης, οι κινητοποιήσεις γίνονταν πιο συχνές, αγκαλιάζοντας όλες τις σχολές.


Στο Πολυτεχνείο


Στα ίδια τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ο ρόλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ήταν σημαντικός και πολλές φορές καθοριστικός. Ολα τα στελέχη της ΚΝΕ, έμειναν στο χώρο του Πολυτεχνείου και έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στον προσανατολισμό και την οργάνωση της κατάληψης ενώ η ΚΟΑ σωστά και έγκαιρα, από το πρωί της 15ης Νοέμβρη κάλεσε τους εργαζομένους της Αθήνας και τη νεολαία σε συμπαράσταση και αγωνιστική κινητοποίηση. Χιλιάδες λαού κατέκλισαν τους δρόμους της Αθήνας δίνοντας στην κατάληψη του Πολυτεχνείου χαρακτήρα παλλαϊκού ξεσηκωμού. Ο ρόλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, παρά τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες δρούσαν, ήταν καθοριστικός στην ανάπτυξη του προσανατολισμού της πάλης. Η ίδια η ίδρυση της ΚΝΕ, η συνεπής αντιδικτατορική γραμμή του Κόμματος, έπαιξαν σοβαρό ρόλο στην ανάπτυξη του κινήματος της νεολαίας. Στην ανάπτυξη των φοιτητικών αγώνων που κορυφώθηκαν το Νοέμβρη, η αποφασιστική συμβολή της ΚΝΕ ήταν ο ουσιαστικός παράγοντας.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ήταν οι πιο οργανωμένες δυνάμεις μέσα στο αντιδικτατορικό κίνημα. Σημαντικό ρόλο, ως μαζικός προπαγανδιστής έπαιξε και ο ραδιοσταθμός του Κόμματος “Φωνή της Αλήθειας”, ιδιαίτερα τις μέρες του Πολυτεχνείου.
Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του ΚΚΕ δεν συνέβαλε μόνο στην επιτάχυνση της ανατροπής της Χούντας αλλά και στην ανάπτυξη μετά τη Χούντα ενός ρωμαλέου εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος με σημαντικές κατακτήσεις. Το ΚΚΕ αναδείχθηκε σε ισχυρή δύναμη με κύρος και επιρροή, έβγαινε πιο δυναμωμένο μετά από 27 χρόνια παρανομίας ενώ και η ΚΝΕ αναδείχθηκε σε μεγάλη και μαζική οργάνωση με πλατιούς δεσμούς και κύρος στην ελληνική νεολαία και ολόκληρη την κοινωνία.

  • Πηγές:

> Αρχείο “Οδηγητή”
> Κείμενα που γράφτηκαν για το Φεστιβάλ ΚΚΕ-ΚΝΕ των Οργανώσεων Αττικής στον Ωρωπό
> Ομιλία του σ. Δημήτρη Γόντικα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Φεστιβάλ (βλ. Ριζοσπάστη 13 και 15.7.2008)



Το εργατικό κίνημα στη δικτατορία


Μία από τις πτυχές της πάλης του λαού ενάντια στη δικτατορία, αποτελούν οι προσπάθειες και οι αγώνες του εργατικού κινήματος. Η κυρίαρχη προπαγάνδα τις αποσιωπά, θέλοντας να κρύψει ότι, η εργατική τάξη είχε πρωτοπόρα, καθοριστική συμβολή, που συνετέλεσε στην άνοδο του αγωνιστικού φρονήματος του λαού γενικότερα. Συνετέλεσε επίσης στην ανάπτυξη του νεολαιίστικου και φοιτητικού κινήματος, το οποίο επίτηδες προβάλλεται ότι ξεπήδησε από το πουθενά.


Η επίθεση της Χούντας στα δικαιώματα των εργαζομένων


Η δικτατορία αποτέλεσε απροκάλυπτη μορφή εξουσίας της αστικής τάξης, με σκοπό να αφαιρέσει τα όποια δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού, ώστε οι κεφαλαιοκράτες να συνεχίσουν να αυξάνουν τα κέρδη τους, χωρίς την παραμικρή φωνή αντίστασης.

Για να γίνει λοιπόν αυτό, η Χούντα προσπάθησε να καταργήσει κατακτήσεις των εργαζομένων με κανονισμούς εργασίας. Επιτέθηκε στις συλλογικές συμβάσεις με μέτρα για απεριόριστες υπερωρίες, με προσπάθειες αντικατάστασης του 8ωρου με το ωρομίσθιο, καθήλωση αποδοχών με παράλληλη αύξηση τιμών.

Ακριβώς λόγω αυτής της επίθεσης στους εργαζομένους, η περίοδος της δικτατορίας θεωρείται μία από τις πλέον κερδοφόρες για το κεφάλαιο στην Ελλάδα: ενισχύθηκε το εφοπλιστικό κεφάλαιο, η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία και οι κατασκευές, ενώ αυξήθηκαν οι επενδύσεις αμερικανικών και ευρωπαϊκών κεφαλαίων.



Το χτύπημα του εργατικού κινήματος από τη Χούντα


Την περίοδο της δικτατορίας, το εργατικό κίνημα δέχθηκε – διόλου τυχαία – τα πιο σκληρά χτυπήματα: από την πρώτη στιγμή απαγορεύτηκαν ή διαλύθηκαν όλα τα εργατικά σωματεία, διορίστηκαν διοικήσεις. Οι πρωτοπόροι συνδικαλιστές αγωνιστές καταδιώχθηκαν, πιάστηκαν και εξορίστηκαν, ενώ στους τόπους δουλιάς ασκούνταν πρωτοφανής καταπίεση και ωμή τρομοκρατία σε όποιον σήκωνε κεφάλι, με δηλώσεις κοινωνικών φρονημάτων, μαύρες λίστες κοκ. Η κατάσταση αυτή δυσκόλευε το συντονισμό της δράσης του εργατικού κινήματος, την οργάνωση και την παραπέρα ανάπτυξη της πάλης.


Μορφές αγώνων, παραδείγματα κινητοποιήσεων


Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, ο λαός και η εργατική τάξη έψαχναν τρόπους να εκφράσουν τα αντιδικτατορικά – αντιιμπεριαλιστικά τους αισθήματα.

Οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν αρχικά με στοιχειώδεις μορφές αντίστασης, όπως υποβολή αιτημάτων, υπομνημάτων, διαβημάτων, διαμαρτυρίες έξω από δημόσια κτήρια. Επίσης, γίνονταν παραστάσεις διαμαρτυρίας στους εργοδότες, καθυστέρηση στην παραγωγή, άρνηση των εργαζομένων να κάνουν υπερωρίες, στάσεις εργασίας. Κάθε χρόνο γίνονταν πολλές καταγγελίες για συλλογικές συμβάσεις, για καθυστέρηση πληρωμής δεδουλευμένων, ημερομισθίων κτλ, ενώ είχαν γίνει προσπάθειες για σύσταση επιτροπών και συνελεύσεων σε κάποια σωματεία. Διατυπώνονταν αιτήματα για μεροκάματα, για τα ασφαλιστικά ταμεία, για το ωράριο, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Τον πρώτο καιρό της δικτατορίας κατάφεραν να γίνουν οι απεργίες των ταξιτζήδων Αθήνας - Πειραιά για τη μη κατάργηση της περιμετρικής ζώνης (1967), η απεργία των τυπογράφων της εφημερίδας “Ακρόπολις” για αύξηση των αποδοχών τους, η απεργία στη “ΒΙΑΜΑΞ” με αίτημα να σταματήσουν οι απολύσεις των εργαζομένων κοκ. Μια σειρά ακόμα κλάδοι εργαζομένων, όπως οι τραπεζικοί, οι οικοδόμοι, οι αρτεργάτες, οι λιμενεργάτες, οι κεραμοποιοί, είχαν πάρει εκείνη την περίοδο αποφάσεις για απεργία. Τελικά όμως, κάτω από την ασφυκτική πίεση, τα τεχνάσματα, την τρομοκρατία, αλλά και ελιγμούς, με υποχωρήσεις κάποιες φορές της Χούντας, οι περισσότερες είτε δεν κηρύχθηκαν, είτε τελικά δεν υλοποιήθηκαν.



Διορισμένες διοικήσεις και αποτελέσματα αγώνων


Η Χούντα άλλωστε είχε φροντίσει να καθαιρέσει τις εκλεγμένες διοικήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων και να τοποθετήσει διορισμένους σε ΓΣΕΕ και Ομοσπονδίες, οι οποίοι ήταν προφανώς προσανατολισμένοι στη συνεργασία κράτους – εργοδοτών – εργαζομένων. Παρ’ όλα αυτά, κάτω από την πίεση των εργαζομένων, αναγκάζονταν πολλές φορές να υιοθετήσουν και να προβάλλουν αιτήματα όπως: βελτίωση των αποδοχών, ίση αμοιβή ανδρών και γυναικών για την ίδια δουλιά, εξασφάλιση κεκτημένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων κ.α.

Οι αγώνες είχαν κάποια αποτελέσματα, όπως αύξηση ημερομισθίων και συντάξεων, διατήρηση του 7ωρου για τους οικοδόμους. Ανάμεσα στα αντεργατικά σχέδια της Χούντας που κατάφεραν οι εργαζόμενοι να αποκρούσουν, έστω και προσωρινά, ήταν και η εφαρμογή του ασφαλιστικού κώδικα που στόχευε στην ενοποίηση των ασφαλιστικών φορέων και στην καταλήστευση των ταμείων τους. Παράλληλα, κάτω από τη λαϊκή πίεση το καθεστώς απελευθέρωνε κατά καιρούς πολιτικούς κρατούμενους, συνδικαλιστές κτλ.


Ανοδος του εργατικού και συνολικά του λαϊκού κινήματος


Με την πάροδο των χρόνων, και ειδικά μέσα στο 1973, σημειώνεται αγωνιστική ανάταση του λαού και της νεολαίας, με τις εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις να περνάνε σε ανώτερες μορφές αγώνων, να παίρνουν κάπως πιο οργανωμένο χαρακτήρα, να δυναμώνουν και να επεκτείνονται.

Πραγματοποιήθηκαν μαζικότερες κινητοποιήσεις, που κατάφεραν να αγκαλιάσουν ολόκληρους κλάδους, που αφορούσαν το σύνολο της οικονομικής ζωής της χώρας, όπως των εμποροϋπαλλήλων για το ωράριο εργασίας, των τραπεζιτικών για την υπεράσπιση των ταμείων τους και την αύξηση των αποδοχών, των εργαζομένων σε ΔΕΗ, ΟΛΠ, σιδηρόδρομους. Μία μετά την άλλη οι ομοσπονδίες, ένας μετά τον άλλον οι κλάδοι των εργαζομένων καταγγέλλουν τις συμβάσεις εργασίας και ζητούν αυξήσεις των αποδοχών τους κατά 40% - 50%, απειλώντας ότι η μη αποδοχή των αιτημάτων τους θα αντιμετωπιστεί με απεργιακές κινητοποιήσεις.

Ετσι, ξέσπασαν μια σειρά απεργίες, οι σημαντικότερες εκ των οποίων ήταν αυτές των αλιεργατών Καβάλας, των τυπογράφων της Αθήνας, των τεχνικών της “Ολυμπιακής”, των δημοσιογράφων της Αθήνας, του προσωπικού τρόλεϊ, των εργαζομένων στη ΔΕΗ και των κινηματογραφιστών της Αθήνας.

Εκτός από την εργατική τάξη, εκείνη την περίοδο υπήρχε κινητικότητα σε επαγγελματίες και βιοτέχνες, αναπτύχθηκαν εκδηλώσεις αγροτών σε Μέγαρα, Θεσσαλία και αλλού, ενώ αντιδράσεις εκφράστηκαν και στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων με το κίνημα στο Πολεμικό Ναυτικό. Παράλληλα αναπτύχθηκε και η διεθνής συμπαράσταση και αλληλεγγύη από το παγκόσμιο εργατικό κίνημα.

Αυτή η αυξημένη λαϊκή αμφισβήτηση, σε συνδυασμό με διεθνείς παράγοντες και εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή (μεταξύ των οποίων και η οικονομική –“πετρελαϊκή”– κρίση της περιόδου) συνετέλεσε στην κρίση του καθεστώτος των Συνταγματαρχών. Ταυτόχρονα, όλη αυτή η αγωνιστική ανάταση και η άνοδος του εργατικού κινήματος, έδωσε ξεχωριστή ώθηση και στο φοιτητικό κίνημα, το οποίο για συγκεκριμένους λόγους γνώρισε τη μεγαλύτερη ανάπτυξη εκείνη την περίοδο. Ετσι, μέσα σε αυτό το κλίμα ανόδου των αγώνων και της δυσαρέσκειας απέναντι στη Χούντα, ξεσπούν και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του 1973.


Ο ρόλος του ΚΚΕ στο λαϊκό κίνημα


Εκείνη την περίοδο γινόταν επίμονη προσπάθεια από τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στους τόπους δουλιάς για την παρέμβαση στην εργατική τάξη. Το 1968, η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ αποφάσισε την επανασύσταση των κομματικών οργανώσεων στην Ελλάδα. Στο βαθμό που η κομματική οικοδόμηση προχωρούσε, μετρούνταν ανοδικά βήματα στο εργατικό κίνημα.
Αποδείχθηκε, και αυτό αποτελεί συμπέρασμα και για το σήμερα, ότι χωρίς γερές κομματικές οργανώσεις, η εργατική τάξη δεν μπορεί να παίξει τον πρωτοπόρο ρόλο της. Σήμερα, οι “Θέσεις για το 18ο Συνέδριο”, αναφέρουν ότι για το ΚΚΕ, «βασικό κριτήριο ισχυροποίησης είναι η κομματική οικοδόμηση στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στους κλάδους». Επίσης, τα Ντοκουμέντα του 9ου Συνεδρίου της ΚΝΕ επισημαίνουν την ευθύνη που έχει η ΚΝΕ για τη δουλιά στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης: «η ξεχωριστή σημασία της δουλιάς μας στην εργαζόμενη νεολαία είναι βασικός παράγοντας για τη σύνδεση του κινήματος νεολαίας με την εργατική τάξη. Ανεβάζοντας τη δράση και οργάνωση της εργαζόμενης νεολαίας, θα διαπαιδαγωγείται στην ταξική πάλη, θα συνεισφέρει ουσιαστικά στην αλλαγή των συσχετισμών και της κατάστασης στο εργατικό κίνημα, με την ενίσχυση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος».

  • Πηγές:


> “Νέος Κόσμος”, μηνιάτικο πολιτικό θεωρητικό περιοδικό του ΚΚΕ που
εκδιδόταν στο εξωτερικό τα
χρόνια της παρανομίας
> “Εκθεση και συμπεράσματα για τα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973” (εγκρίθηκαν στην 4η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, Ιούλης 1976), εκδόσεις “Οδηγητής”
> “Η πορεία της νεολαίας”, Σπύρου Χαλβατζή, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή
> “Ριζοσπάστης”


Προπαγανδιστικά υλικά της ΚΝΕ στη Χούντα


Μέσα στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας, σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, οι κομμουνιστές ύψωσαν τη σημαία της αντίστασης στη Χούντα. Στην προσπάθεια αυτή, ξεχωριστό ρόλο είχαν οι παράνομες εφημερίδες (“Ριζοσπάστης”, “Οδηγητής”, “Αδούλωτη Αθήνα”) με το ρόλο του συλλογικού διαφωτιστή –προπαγανδιστή. Επίσης, ιδιαίτερη συμβολή είχαν και οι δεκάδες προκηρύξεις, τρικ, αφίσες, αποφάσεις και ανακοινώσεις που τυπώθηκαν και διακινήθηκαν σε χιλιάδες αντίτυπα κατά τη διάρκεια της 7χρονης δικτατορίας.

Ολα αυτά τα υλικά, που διακινούνταν στα κρυφά, χέρι με χέρι, κατάφερναν να φτάνουν σε σπίτια, εργασιακούς χώρους, πανεπιστήμια, σχολεία, σε στέκια νεολαίας. Κατάφερναν να εμπνέουν και να δίνουν κουράγιο στο λαό, να ανεβάζουν το ήθος των αγωνιστών, να παρακινούν για δράση και αντίσταση ενάντια στη Χούντα. Σημαντικός ήταν ο ρόλος τους στη διαφώτιση και στην καθοδήγηση των αγωνιστών.

Από τα πιο σημαντικά αντιδικτατορικά έντυπα ήταν φυσικά και ο “Οδηγητής”, που με το πρώτο του φύλλο, στις 22 Σεπτέμβρη, ανακοίνωσε την ίδρυση της ΚΝΕ. Από τότε ξεκινά και η τυπογραφική δραστηριότητα της ΚΝΕ στην παρανομία. Ο “Οδηγητής” τότε κυκλοφορούσε μηνιαίος και συνολικά τυπώθηκαν 44 φύλλα, τα οποία στην αρχή ήταν δισέλιδα και μετά 4σέλιδα και 8σέλιδα. Στην πορεία διαμορφώθηκε ξεχωριστός νεολαιίστικος μηχανισμός εκτύπωσης και διανομής.

Η προσπάθεια φυσικά δεν ήταν δίχως προβλήματα. Χαρακτηριστικά, τον Απρίλη του 1971 χτυπήθηκε από την Ασφάλεια το παράνομο τυπογραφείο του “Οδηγητή”, με αποτέλεσμα να διακοπεί η λειτουργία του για αρκετούς μήνες. Οι υπόλοιποι μηχανισμοί της ΚΝΕ όμως παρέμειναν άθικτοι.

Για τη διαδικασία παραγωγής τρικ και παρόμοιων υλικών, μας είπε δυο λόγια ο Γιώργος Μαμάης, ο οποίος συμμετείχε σε έναν από τους παράνομους τυπογραφικούς μηχανισμούς την εποχή της Χούντας, και μας έχει δώσει και το χειροποίητο πολύγραφο που χρησιμοποιούσαν τότε.

«Για την παραγωγή των τρικ, λόγω της αστυνομοκρατίας και των χαφιέδων, παίρναμε χίλιες δυο προφυλάξεις: συνήθως άλλος σκάλιζε το περιεχόμενο, άλλος έκανε την αναπαραγωγή και άλλοι τα διακινούσαν. Για τα τρικ και τις αφίσες αξιοποιούσαμε φωτογραφίες από περιοδικά και ό,τι άλλο έπεφτε στα χέρια μας. Κάναμε συνθέσεις, σχεδιάζαμε και μόνοι μας, είχαμε σκαρφιστεί αμέτρητες πατέντες.


Παράνομος τόμος “Οδηγητή”


Τόσο τα 44 φύλλα του “Οδηγητή”, όσο και προκηρύξεις, τρικ, αφίσες και υλικά που τύπωσε και κυκλοφόρησε παράνομα η ΚΝΕ στη διάρκεια της δικτατορίας, περιλαμβάνονται στην έκδοση “Παράνομα υλικά της ΚΝΕ 1968-1974” (1ος –παράνομος– τόμος του “Οδηγητή”), που κυκλοφόρησε μετά την πτώση της δικτατορίας.



Επιμέλεια αφιερώματος: Στρατής Δουνιάς, Ξενοφώντας Φλώρος

Την πρώτη της έδρα κέρδισε η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση της Νέας Σμύρνης

Αρχαιρεσίες πραγματοποίηθηκαν σήμερα στο Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νέας Σμύρνης. Υποψήφια για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια και η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ. Στους μόνιμους υποψηφίους του χώρου η ΠΑΣΚ, η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ (πρόσκειται στις Ανεξάρτητες Ριζοσπαστικές Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις), το ΕΝΩΤΙΚΟ (πρόσκειται στη ΔΑΚΕ) και η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (που πρόσκειται στο Συνασπισμό.)

Εμείς ως ΕΣΑΚ - ΔΕΕ και νεοεμφανιζόμενη παράταξη, ούτε καν μας είχε περάσει από το μυαλό πως θα κερδίσουμε έδρα. Έτσι κι αλλιώς ο στόχος μας δεν ήταν αυτός αλλά η ουσιαστική παρουσία στα συνδικαλιστικά δρώμενα του χώρου μας. Κάπως έτσι σκεφτήκαμε και πως δεν έχει νόημα ενόψει εκλογών να τρέχουμε στα σχολεία ζητώντας να μας ψηφίσουν. Άκομψος και μακριά από τις αρχές μας ο προεκλογικός αγώνας για την ψήφο και μόνο.

Ελπίζαμε βέβαια πως θα μας δοθεί η ευκαιρία στη συνέλευση να παρουσιάσουμε τις θέσεις μας και τις προτάσεις μας. Ατυχήσαμε.



Το μόνιμο σύνδρομο της άδειας καρέκλας ανάγκασε σε μια παρωδία συνέλευσης. Κυρίως συνδικαλιστές και υποψήφιοι γέμισαν τις ελάχιστες θέσεις των παρόντων. Βέβαια, ξέροντας τα προβλήματα του χώρου αυτό ήταν και αναμενόμενο. Οι ως τώρα τακτικές έχουν απομακρύνει τους συναδέλφους από τις μαζικές διαδικασίες και ο κόσμος έρχεται μόνο για να ψηφίσει. Θέλουμε να πιστεύουμε πως αυτό το κλίμα θα καταφέρουμε να το ανατρέψουμε στη διάρκεια της φετινής συνδικαλιστικής χρονιάς. Τουλάχιστον θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας γιατί τα προβλήματά μας δεν επιδέχονται καμία αναβολή. Τόσο του κλάδου μας γενικά όσο και σε τοπικό επίπεδο.

Πάντως και η έδρα που κερδίσαμε μας έδωσε μεγάλη χαρά. Ακόμη και αν την πήραμε με την τρίτη κατανομή. Η ουσία είναι πως η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ είναι πλέον επίσημα μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νέας Σμύρνης και θα αγωνιστεί να τιμήσει την ψήφο των συναδέλφων με όλες της τις δυνάμεις.

Τα αναλυτικά αποτελέσματα των αρχαιρεσιών είναι τα ακόλουθα:

ΠΑΣΚ 63 ψήφους - έδρες 2 (εκλέγονται Δερβένης Β. - Μόσιος Σ.)

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ 56 ψήφους - έδρες 2 (εκλέγονται Μελαμπιανάκη Ζ. - Πενταγιώτη Α.)

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 39 ψήφους - έδρα 1 (εκλέγεται Καραμουσουλής Γ.)

ΕΝΩΤΙΚΟ 38 ψήφους - έδρα 1 (εκλέγεται Μπογιατζής Φ.)

ΕΣΑΚ - ΔΕΕ 16 ψήφους - έδρα 1 (εκλέγεται Καρναχωρίτη Ε.)

Ψήφισαν 217 - Άκυρα - Λευκά 5 - Έγκυρα 212

Με βάση και τα περσινά αποτελέσματα, την έδρα που κέρδισε η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ, την έχασε η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (πρόσκειται στο Συνασπισμό) αποδεικνύοντας πως είχαμε απόλυτο δίκιο με όσα προχτές μόλις λέγαμε για την παράταξη αυτή και με αφορμή τις εκλογές για τα ΚΥΣΠΕ - ΑΠΥΣΠΕ - ΠΥΣΠΕ. Και μάλιστα από μια επιλογή της "μοίρας" και στις εκλογές τις σημερινές το ψηφοδέλτιο της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ είχε μόλις μία ψήφο διαφορά από το επόμενο ψηφοδέλτιο, το ΕΝΩΤΙΚΟ, που στηρίζεται όπως αναφέραμε από τη φιλοκυβερνητική ΔΑΚΕ. Να σημειώσουμε ότι ο επικεφαλής της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στο σύλλογό μας ήταν ο αιρετός που εκλέχτηκε με το ψηφοδέλτιο αυτό και σε επίπεδο ΠΥΣΠΕ. Τουλάχιστον τώρα δε θα μπορεί να διαμαρτύρεται για τίποτε. Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ κέρδισε με το σπαθί της την έδρα και βέβαια όπως είπαμε δεν πρόκειται να περιοριστούμε στην κατάκτηση της καρέκλας. Μακριά από μας τέτοιες λογικές.


ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ 1.mp3


Απόσπασμα από την τοποθέτηση της εκπροσώπου της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ, συναδέλφισσας Καρναχωρίτη Ε.

Της ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας να τιμήσει τη θέση που της εμπιστεύτηκαν οι συνάδελφοι και πάντα νίκες. Η χαρά μας είναι τεράστια για την εκλογή της και για όσα πρεσβεύει αλλά και για το νεαρό της ηλικίας της. Μακάρι το δικό της παράδειγμα να αποτελέσει αφορμή και άλλοι νέοι συνάδελφοι να αναλάβουν ενεργή συνδικαλιστική δράση. Τόπο στους νέους και στις ιδέες που καταφέρνουν να διατηρούνται πάντα νέες.





Θρίλερ με την εκλογή αιρετού στο ΠΥΣΠΕ της Δ΄ Αθήνας

Κλείνει βδομάδα αύριο από τη διεξαγωγή εκλογών για την ανάδειξη αιρετών εκπροσώπων στα Υπηρεσιακά Συμβούλια των Εκπαιδευτικών. Τα αποτελέσματα έχουν μέρες που ανακοινώθηκαν, τόσο για τα Κεντρικά Υπηρεσιακά Συμβούλια (ΚΥΣΠΕ) και τα ΑΠΥΣΠΕ, όσο και πολύ περισσότερο για τα ΠΥΣΠΕ που είναι τοπικά και πιο περιορισμένα σε αριθμό ψηφοφόρων.

Όμως στη Δ΄Αθήνας το αποτέλεσμα στάθηκε πολύ παράξενο. Μόλις μια ψήφος έκρινε την εκλογή στη δεύτερη έδρα. Συγκεκριμένα ενώ στην πρώτη έδρα βγήκε "με τα τσαρούχια" η ΠΑΣΚ, (737 ψήφοι επί συνόλου 2.225 και ποσοστό 32,1%), στη δεύτερη έδρα ο αιρετός της Αυτόνομης Παρέμβασης εξελέγη με 523 ψήφους (ποσοστό 22.8%) με μόλις μία ψήφο διαφορά από τον υποψήφιο της ΔΑΚΕ, που έλαβε 522 ψήφους.

Κανονικά το πράγμα δε θα είχε καμία σημασία αφού και μία ψήφος είναι ικανή σύμφωνα με τους νόμους και τους κανόνες να κρίνει το αποτέλεσμα. Έλα μου ντε που οι της ΔΑΚΕ κίνησαν διαδικασίες ενστάσεων και προσπαθούν να αποδείξουν πως άδικα βγήκαν τρίτη δύναμη και άρα δεν εκλέγονται; (Οι έδρες των αιρετών είναι δύο.)

Η κατάσταση αυτή ανάγκασε τους προέδρους των τοπικών συλλόγων των εκπαιδευτικών να εκδώσουν σχετική ανακοίνωση με την οποία απαιτούν να γίνει σεβαστή η γνώμη της πλειοψηφίας. Δηλαδή να γίνει σεβαστό το αυτονόητο...



Σας παραθέτουμε τη σχετική ανακοίνωση και κάντε κλικ στο έγγραφο για να το δείτε σε μεγαλύτερη προβολή.

Το θέμα βέβαια δεν είναι μόνο δημοκρατικής ευαισθησίας και άλλα εκλογικίστικα. Αλλά πρωτίστως ενδιαφέρει το πώς σε καιρούς με Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση, έφτασε η ΔΑΚΕ να διεκδικεί τον αιρετό στη Δ΄Αθήνας με διαφορά στήθους. Όταν εδώ και πολλά πολλά χρόνια τις έδρες τις κέρδιζαν οι συνδικαλιστικές του χώρου του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού και με μεγάλη διαφορά από τη ΔΑΚΕ.

Αξίζει μάλιστα να σημειώσουμε ότι ακριβώς δέκα χρόνια πριν, το 1998, η παράταξη του Συνασπισμού εθεωρείτο η πανίσχυρη παράταξη του ΠΥΣΠΕ και η διεκδίκηση παιζόταν ανάμεσα στους Πασόκους και τους Δακίτες. Σημειώνω τα τότε ποσοστά (του 1998) και δίπλα με κόκκινο τα τωρινά (του 2008):

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ (του Συνασπισμού) 35.2% - ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 22.8%

ΠΑΣΚ 31.4% - 32.1%

ΕΝΩΤΙΚΟ (της ΔΑΚΕ) 17.5% - ΔΑΚΕ 22.7%

ΕΣΑΚ - ΔΕΕ 10.8% - 12.3%

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ 2.8% - 7%

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ 2.3% - .....

Σήμερα που πέρασε από το σχολείο ο νεοκλεγείς αιρετός της Αυτόνομης Παρέμβασης, (ο ίδιος ήταν και απερχόμενος) και με εμφανή τα σημάδια στο πρόσωπο της έντασης και της αγωνίας μήπως χάσει την έδρα από την απόπειρα νόθευσης (όπως ο ίδιος την έχει καταγγείλει και εγγράφως) τον ρώτησα ακριβώς αυτό το πράγμα... Τι έφταιξε και η άλλοτε κραταιά παράταξη του χώρου έφτασε με διαφορά μία ψήφου από την τρίτη;

Την απάντηση που δεν έλαβα, τη γνωρίζουμε όλοι οι περί την Ιερουσαλήμ της Δ΄ Αθήνας. Για το πώς τα τελευταία ειδικά χρόνια οι αιρετοί της παράταξης του Συνασπισμού εκτέλεσαν τα καθήκοντά τους. Και για το πόσα παράπονα προκάλεσαν. Διαπλοκή με την εξουσία και απομάκρυνση από τα συμφέροντα του κλάδου. Ικανοποίηση των ημέτερων και "κρέμασμα" άλλων άξιων συναδέλφων.

Ο κόσμος όμως δεν τρώει κουτόχορτο. Είδε και απόειδε, και κατάλαβε πως πίσω από τα παχιά λόγια για αγωνιστικότητα και μπλα μπλα μπλα κρύβονταν επιμελώς μόνο οι προσωπικές φιλοδοξίες των συγκεκριμένων συνδικαλιστών. Έτσι και φτάσαμε στο προχτεσινό αποτέλεσμα με μία ψήφο διαφορά από τη φιλοκυβερνητική ΔΑΚΕ. Και μάλιστα σε μια εκλογική αναμέτρηση που σε πανελλαδικό επίπεδο η παράταξη του Συνασπισμού σημείωσε άνοδο. Όχι όμως και στη Δ' Αθήνας που κάποτε εθεωρείτο το προπύργιο των δυνάμεων της συγκεκριμένης παράταξης.

Αυτό θα πρέπει να προβληματίσει τους συναδέλφους της παράταξης αυτής και όχι η απόπειρα νόθευσης του αποτελέσματος που ούτως ή άλλως κανείς μας δε θα επιτρέψει να περάσει.

Αρχίζει επίσημη ανασκαφή στους αρχαίους τάφους της Νέας Σμύρνης

Πάνε πολλές εβδομάδες που τα έργα του φυσικού αερίου αποκάλυψαν την ύπαρξη δύο αρχαίων τάφων στην Άνω Νέα Σμύρνη. Έγινε τότε η πρώτη ανασκαφή και ήρθαν στο φως έπειτα από δυόμισι χιλιάδες χρόνια οι τάφοι δύο νέων κοριτσιών της υστεροκλασικής περιόδου, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των αρχαιολόγων.

Πλήθος κόσμου και ο δήμαρχος της πόλης μας παρακολούθησαν τις εργασίες και είδαν με συγκίνηση να ανασύρονται οι σκελετοί και τα κτερίσματα. Κι έπειτα είδαμε τις επόμενες μέρες να κλείνει το όρυγμα και να καλύπτεται με χώμα:



Οδός Αγίας Σοφίας και Αγάπης γωνία. Ένα βήμα από την πλατεία Άνοιξης ή Ηρώων Κύπρου όπως είναι η επίσημη ονομασία. Χρόνια τώρα αναρωτιέμαι γιατί τέτοια σύγχυση... Αλλιώς να λέγεται η πλατεία από τους ανθρώπους της γειτονιάς και άλλα να γράφει η ταμπέλα. Και να που η τυχαία ανακάλυψη των δύο τάφων ήρθε να δώσει μια λογική εξήγηση. Γιατί εκεί, μόλις μισό μέτρο κάτω από τα πόδια μας, κοιμόταν η ίδια η άνοιξη. Η άνοιξη των δύο κοριτσιών που άγνωστο γιατί χάθηκαν τόσο νέες...

Κάτοπτρα και πεσσούς βρήκαν στους τάφους τους οι αρχαιολόγοι. Στοργικά βαλμένα εκεί για να τις συντροφεύουν στον αιώνιο ύπνο τους. Να περνούν ευχάριστα τις ώρες στον άλλο κόσμο. Με τα έργα που αγαπούσαν όσο ζούσαν.

Τόση ήταν η συγκίνηση που νιώσαμε που χαρίσαμε και ονόματα σε εκείνα τα άγνωστα κορίτσια, τα ονόματα των δύο δρόμων: Σοφούλα τη μια και Αγάπη την άλλη. Έτσι, για να τις νιώσουμε πιο κοντά μας και πιο γνώριμες. Και για να μπορούμε να μιλάμε για εκείνες στα παιδιά μας που είχαν χίλιες ερωτήσεις για όλα τα παράξενα που είδαν ξαφνικά να συμβαίνουν, εκεί, μπροστά τους.

Έπειτα όμως, όπως είπαμε, το όρυγμα έκλεισε...



Το καπάκι μπήκε στη θέση του... Με τη μέγιστη δυνατή προσοχή. Μπήκε και ειδικό νάιλον για να το προστατέψει:





Και τέρμα... Άδικα περιμέναμε μέρες και βδομάδες να συνεχιστεί η ανασκαφή που μας είχαν τάξει. Αυτά μέχρι σήμερα. Γιατί σήμερα επιτέλους περνώντας από κει είδαμε και πάλι τους αρχαιολόγους. Η χαρά μας μεγάλη. Με ειδικό μηχάνημα εκσκαφής έβαλαν μπροστά και ανέσκαψαν ευρύτερο τμήμα του πεζοδρομίου. Για να δούμε... θα είμαστε τυχεροί, μας είπαν. Θα βρούμε και άλλα; Μέσα από την καρδιά μας η ευχή να είναι γόνιμη και τούτη η ανασκαφή.

Ενημερώνουμε λοιπόν για τη συνέχιση του έργου και καλούμε όλους τους ενδιαφερόμενους να παρακολουθήσουν από κοντά το όμορφο έργο των αρχαιολόγων.

  • ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ:

Αρχαίος Τάφος του 4ου πΧ αιώνα στη Νέα Σμύρνη

Και δεύτερος αρχαίος τάφος στη Νέα Σμύρνη

Πεσσοί και Κάτοπτρα ή Σοφίας και Αγάπης...

Σοφίας και Αγάπης συνέχεια ή κηδείες και τάφοι...



ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ: Παρουσίαση απόψε του Αρχείου Πολυφωνικού Τραγουδιού - ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΧΑΟΝΙΑΣ

Σάββατο 8 Νοεμβρίου

Παρουσίαση του ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ από τη Μ.Κ.Ο. «ΑΠΕΙΡΟΣ»

Συναυλία με ηπειρώτικα πολυφωνικά τραγούδια από το πολυφωνικό σύνολο "ΧΑΟΝΙΑ"



Πρώτη παρουσίαση του ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ από τη ΜΚΟ "ΑΠΕΙΡΟΣ" στην Αθήνα! Προβολές βίντεο, ακροάσεις ηχογραφήσεων, έκθεση φωτογραφίας, δίσκου και βιβλίου για το πολυφωνικό τραγούδι και συναυλία με το πολυφωνικό σύνολο «ΧΑΟΝΙΑ» και τους εκλεκτούς προσκεκλημένους του, αυθεντικούς ερμηνευτές από τη Β. Ήπειρο . Ηπειρώτικα πολυφωνικά της αγάπης και της ξενιτιάς από το Πωγώνι , τη Δερόπολη ,τον Παρακάλαμο, τη Χειμάρρα -από την Άπειρο Ήπειρο της παλαιότατης και πλουσιότατηςπολυφωνικής κληρονομιάς.

Αλέξανδρος Λαμπρίδης , Αντώνης Έξαρχος, Μαρία Τσουκαλά, Γιώργος Διόχνος, Εύη Μακατσώρη, Αθανασία Φύσα, Ειρήνη Τηνιακού

Μαζί οι Βαγγέλης Καρέτσος και Δήμος Δέδες από το Άνω Πωγώνι και τη Δερβιτσάνη.


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ ΕΔΩ.


ΠΛΟΥΣΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ




Η ΧΑΟΝΙΑ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ

Αποτελέσματα ΚΥΣΠΕ (Πρωτ. Εκπαίδευσης) 2008

Με ελάχιστες αλλαγές βγήκαν οι παρατάξεις μέσα από την εκλογική διαδικασία ανάδειξης αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων στα υπηρεσιακά συμβούλια της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.





Για να δείτε τα αποτελέσματα σε μεγαλύτερη προβολή, κάντε κλικ εδώ.

Μπορεί λοιπόν οι διάφοροι στατιστικολόγοι να λένε διάφορα για τις αλλαγές στη δύναμη των κομμάτων, όμως εδώ έχουμε ένα πολύ πιο αξιόπιστο ντοκουμέντο για τις αλλαγές ή όχι στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων.

Για τους εκτός εκπαίδευσης εξηγούμε ότι οι εκλογές αυτές γίνονται ανά διετία και πραγματοποιούνται την ίδια μέρα σε όλη την επικράτεια. Ψηφίζουν όλοι όσοι υπηρετούν ως μόνιμοι εκπαιδευτικοί στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση (εξαιρούνται δηλαδή οι μη έχοντες ιδιότητα μόνιμου δημόσιου υπαλλήλου). Το στοιχείο αυτό φυσικά και διαφοροποιεί τα αποτελέσματα σε σημαντικό βαθμό καθώς οι νέοι που βρίσκονται στα σχολεία ως ωρομίσθιοι ή αναπληρωτές, και που αντιμετωπίζουν αυξημένα εργασιακά προβλήματα, δεν μπορούν να εκφραστούν.

Όμως ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για εκείνον τον κλάδο που δύο χρόνια πριν έδωσε έναν τεράστιο απεργιακό αγώνα και κέρδισε μόνο ψίχουλα. Δύο περίπου χιλιάδες ευρώ στοίχισε τότε στον κάθε εκπαιδευτικό η συμμετοχή του στην απεργία. Και εισέπραξε αφενός ειρωνείες και απειλές και σιδηρογροθιές ακόμη και αφετέρου μικτή αύξηση 17,5 ευρώ...

Στο διάστημα αυτό συνέχισαν τα υπόλοιπα προβλήματα να αυξάνονται ραγδαία και οι εκπαιδευτικοί να αντιμετωπίζουν κάθε μέρα και πιο δύσκολες εργασιακές συνθήκες. Όπως αύξηση των προβλημάτων υπήρξε και σε γενικότερο πλάνο. Οι μισθοί πείνας που ανάγκασαν προ διετίας τους εκπαιδευτικούς να απεργήσουν επί έξι συνεχόμενες εβδομάδες, σήμερα με τις τιμές των προϊόντων να ακολουθούν συνεχή ανοδική τάση έχουν κατρακυλήσει σε βάραθρο ως προς την αγοραστική τους αξία.

Παράλληλα το διάστημα αυτό είχαμε και την ανακοίνωση του ταμείου πρόνοιας για αδυναμία του να καταβάλει το εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων. Χιλιάδες συνάδελφοί μας που αφυπηρέτησαν, στέκονται με αγωνία και περιμένουν τι θα γίνει με τα χρήματά τους.

Όπως τεράστια είναι η αγωνία και των νέων παιδιών που εργάζονται στα σχολεία μας είτε ως ωρομίσθιοι είτε ως αναπληρωτές. Ειδικά οι ωρομίσθιοι μένουν απλήρωτοι για μήνες ενώ κάθε καλοκαίρι έρχονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας.

Έτσι δεν μπορεί κανείς να αναρωτιέται για το κριτήριο με το οποίο ψηφίζουν σε παρόμοιες εκλογές οι εργαζόμενοι. Τι τελικά λαμβάνουν υπόψη για να αποφασίσουν το τι θα ρίξουν στην κάλπη.

Κι ακόμη δεν μπορεί κανείς να μην αναρωτηθεί για τα ποσοστά των διαφόρων παρατάξεων... Βλέπεις δηλαδή την ΠΑΣΚ, να βγαίνει όχι με αύξηση του ποσοστού της αλλά με μείωση έστω και απειροελάχιστη. Να τονίσουμε ότι η ΠΑΣΚ κρατά τα ηνία στο χώρο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και ο Πρόεδρος της ΔΟΕ που ηγήθηκε της τελευταίας μεγάλης απεργίας, ο Δημήτρης ο Μπράτης, προέρχεται από το χώρο της ΠΑΣΚ.

Βλέπεις ακόμη τη ΔΑΚΕ... την παράταξη που πρόσκειται στην κυβέρνηση, να χάνει ελάχιστο μόλις ποσοστό. Λες και δεν έχουν κανένα παράπονο όλοι αυτοί οι άνθρωποι με την πολιτική στο χώρο της εκπαίδευσης.

Κι από την άλλη βλέπεις την αριστερά πολυδιασπασμένη... Μα ακόμη και αν αθροίσεις τα ποσοστά, και πάλι τρίτη δύναμη εμφανίζεται η αριστερά στο χώρο των δασκάλων.

Η μόνη εξήγηση που μπορεί κανείς να δώσει είναι αυτή που προκύπτει από το ρόλο των υπηρεσιακών συμβουλίων. Έτσι κι αλλιώς η πολιτεία συμμετέχει σ' αυτά με πλειοψηφία, 3 εκπρόσωποι της διοίκησης έναντι 2 των εργαζομένων. Ουσιαστικά δηλαδή όποιον και να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι, δεν αλλάζει τίποτε. Και από την άλλη, τα συμβούλια αυτά είναι αρμόδια για μεταθέσεις, αποσπάσεις, επιλογές στελεχών κλπ. Έτσι είναι αρκετά δύσκολο να ξεμυτίσει κανείς από το "μαντρί" όταν από τέτοια συμβούλια περιμένει να ικανοποιήσουν αιτήσεις που έχουν σχέση με τους όρους εργασίας του. Καμία επαναστατικότητα δε χωρά εδώ. Μόνο το πώς θα πετύχουμε τους προσωπικούς μας στόχους. Έτσι ο δικομματισμός καλά κρατεί και τα αλισβερίσια επίσης.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που οι της αριστεράς συνήθως συμμετέχουν με κρύα καρδιά σε τέτοιες εκλογές και κάποιοι δε συμμετέχουν και καθόλου. Γραφειοκρατικές διαδικασίες που δεν οδηγούν πουθενά. Μόνη λύση είναι οι αγώνες και οι κινηματικές διαδικασίες. Με ποιους όμως στο τιμόνι του κλάδου; Μπορεί ο κλάδος να έδειξε πριν δυο χρόνια απαράμιλλη αγωνιστικότητα αλλά η ηγεσία δεν κατάφερε σωστά να την αξιοποιήσει. Έτσι αντί για όφελος, έστω και ηθικό, γυρίσαμε στα σχολεία με βαρίδια την απογοήτευση... Απογοήτευση που μεγαλώνει όταν βλέπεις για μια ακόμη φορά να κυριαρχούν πράσινοι και βένετοι από τη μια και χωρισμένους σε στρατόπεδα τους άλλους...

  1. ΠΗΓΕΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ:

ΔΟΕ (για το 2008)

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (για το 2006 και το 2004):

συγκεντρωτικά αποτελέσματα (συγκριτικά με το 2004)

αναλυτικά αποτελέσματα εκλογών 2006

αναλυτικά αποτελέσματα εκλογών 2004



ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΠΥΣΠΕ - ΑΠΥΣΠΕ - ΚΥΣΠΕ: Ανακοίνωση της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ




Συναδέλφισσα-συνάδελφε εκπαιδευτικέ,


Οι εκλογές την Τετάρτη 05 Νοέμβρη, για την ανάδειξη αιρετών στα υπηρεσιακά συμβούλια (ΠΥΣΠΕ-ΑΠΥΣΠΕ-ΚΥΣΠΕ), γίνονται σε μια περίοδο:

Υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης, μιας σχεδιασμένης τακτικής στην τροχιά της «αποκέντρωσης» (Καποδίστριας 2) στην κατεύθυνση της ταξικής κατηγοριοποίησης, της επιχειρηματικής δράσης - ιδιωτικοποίησης.

Μεθόδευσης της «αξιολόγησης» - ταξινόμησης σε κατηγορίες σχολείων και εκπαιδευτικών, με τον μανδύα της επιστημονικής τάχα παιδαγωγικής στήριξης και με το άλλοθι του υπεύθυνου προγραμματισμού.

Αξιοποίησης του αντιδραστικού - αυταρχικού νομοθετικού οπλοστασίου, που κληρονομήθηκε (Ν. 2986/02 για την αξιολόγηση - Καθηκοντολόγιο, Ν.2218 και 2240/94 για την «αποκέντρωση»).

Σχολειοποίησης του Νηπιαγωγείου με προοπτική το 5ετές Δημοτικό (δηλώσεις Βερέμη - πορίσματα ΕΣΥΠ), που η «υποχρεωτικότητα» χωρίς σχεδιασμό οδήγησε 35.000 νήπια σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία.

Παράδοση της Ειδικής Εκπαίδευσης στα τρωκτικά της ιδιωτικοποίησης λόγω ελλείψεων υποδομών, προσωπικού και χρηματοδότησης.

Διεύρυνσης της σύγχυσης και της αμάθειας των νέων βιβλίων και αναλυτικών προγραμμάτων όσο δεν αποσύρονται, καθώς και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων που στοχεύουν στον έλεγχο της σκέψης των νέων, ώστε να παραδίδονται ως πιο εύκολη λεία στο μεγάλο κεφάλαιο.

Αύξησης του ποσοστού της δουλοχτητικής ωρομισθίας και της αναπλήρωσης, ενώ με το νέο καθεστώς διορισμών μεγαλώνει η αναμονή, η ομηρία και η ανασφάλεια.

Δραματικής μείωσης των εισοδημάτων, της οικονομικής εξαθλίωσης και του εκπαιδευτικού, της γενικότερης υποβάθμισής του.

Ψήφισης των αντιασφαλιστικών νόμων (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά), επέκτασης του εργάσιμου βίου με τον εκβιασμό των χαμηλών συντάξεων.

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν συμβάλει ιδιαίτερα στη διάλυση των όποιων ψευδαισθήσεων ότι η εκπαίδευση αποτελεί εξαίρεση, στο ζοφερό τοπίο που διαμορφώνεται κατ΄ εντολή της ΕΕ.

Ολοένα προωθούνται πιο αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση.

Νέα κύματα αντιλαϊκής επίθεσης εξαπολύονται ενάντια στα δικαιώματά μας.

Στο μάτι του κυκλώνα θα βρεθούν οι νέοι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί.


Συναδέλφισσα-συνάδελφε στείλε το δικό σου μήνυμα.

Στις εκλογές αυτές έχουμε την ευκαιρία να στείλουμε το δικό μας μήνυμα καταδίκης της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής τους.


Στις 5 Νοέμβρη ακόμα:
  • Έχουμε τη δυνατότητα να πούμε ΟΧΙ στο ρουσφέτι και στη συναλλαγή.


  • Έχουμε τη δυνατότητα να ορθώσουμε το ανάστημά μας στον αυταρχισμό και στην αυθαιρεσία της διοίκησης.


  • Έχουμε τη δυνατότητα να απαντήσουμε πολιτικά στην τρομοκρατία της περιφερειακής διοίκησης, που με ποινές τώρα προσπαθεί να «φρονηματίσει» όσους δεν «συμμορφώνονται» με τις «υποδείξεις» της.


  • Έχουμε τη δυνατότητα να εκλέξουμε το δικό μας αιρετό στο ΠΥΣΠΕ. Περισσεύουν οι μαυρογιαλούροι, οι εντεταλμένοι και οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι…Χρειάζονται και άλλοι;

Οι Δάσκαλοι και οι Νηπιαγωγοί έχουν λύση!

Ψήφισε - Στήριξε:






ΕΣΑΚ - ΔΕΕ Συνεργαζόμενοι
Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νέας Σμύρνης


___________________


ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΗΝ:




ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΚΥΣΠΕ
Συνδυασμός : ΕΣΑΚ – ΔΕΕ
Συνεργαζόμενοι


Αγγελονίδη Χριστίνα του Χρήστου
Αγγουρά Βασιλική του Χαρίλαου
Αγκαβανάκης Δημήτριος του Εμμανουήλ
Αθανασοπούλου Πόλα του Ιωάννη
Αθανασοπούλου Δήμητρα του Γεωργίου
Ακτύπη Αναστασία του Σπυρίδωνα
Αλτάνη Νικολέττα (Νινέττα) του Αθανασίου
Αμπαζής Γεώργιος του Ηλία
Αναστασίου Δονάτος του Γεωργίου
Αναστασίου Ελένη του Κων/νου
Ανδριανός Αργύριος του Ηλία
Αραμπατζή Ελένη του Γεωργίου
Αρβανίτης Ευάγγελος του Αθανασίου
Αρναρέλλη Άννα του Βλάσιου
Αυγέρης Βασίλειος του Ζήκου
Βάης Πέτρος του Κων/νου
Βαλλιανάτος Παρασκευάς του Κων/νου
Βερβενιώτου Σταυρούλα (Ρούλα) του Σπυρίδωνα
Βώττης Θεοφάνης του Χρήστου
Γάκης Ευάγγελος του Στυλιανού
Γαλανού Άννα του Γεωργίου
Γεραλή Αικατερίνη του Νικολάου
Γιανέλλης Βασίλειος του Δημητρίου
Γιαννούδη Δήμητρα του Γεωργίου
Γκεσούλης Αθανάσιος του Χρήστου
Γονατά Ελένη του Δημητρίου
Διαλιάτσης Νικόλαος του Παναγιώτη
Δαλίσκα Ελένη του Νικολάου
Δαμαλάς Αριστείδης του Νικολάου
Δεκαρίστου Αικατερίνη του Ευαγγέλου
Δελής Ιωάννης του Ιωάννη
Δήμος Χρήστος του Αποστόλου
Δοσπάτης Ηλίας του Νικολάου
Δραμαλής Πέτρος του Θωμά
Δριμάλα Θεοδώρα του Νικολάου
Δρόσος Κωνσταντίνος του Βασιλείου
Ευθυμίου Θανάσης του Κωνσταντίνου Σελ. 11
Ευθυμίου Σπύρος του Κων/νου
Ευσταθίου Ευστάθιος του Γεωργίου
Ζαβουδάκης Παναγιώτης του Πάρι
Ζαπάντης Νίκος του Κλεάνθη
Ζορμπάς Αχιλλέας του Δημητρίου
Ζωγράφος Βασίλης του Χρήστου
Ζώης Σταύρος του Γεωργίου
Θεοχαράκης Σταύρος του Αθανασίου
Ιορδανίδης Παντελής του Συμεών
Καλαϊτζίδου – Γκατζίδου Μαρία του Βασιλείου
Καλδέλη Κωνσταντίνα του Παναγιώτη
Καλδέλη Γραμματική του Παναγιώτη
Καλομοίρης Γεώργιος του Νικολάου
Καμαρινού Κυριακή του Αριστείδη
Καπέτη Θεανώ του Λαζάρου
Καραθανάσης Διονύσης του Γρηγόρη
Καραλιώλιος Αργύριος του Γεωργίου
Καρανάσιος Στυλιανός του Λάμπρου
Καραπάνου Ειρήνη του Χρήστου
Καρναχωρίτη Ειρήνη του Θωμά
Κασσελούρης Θωμάς του Λαζάρου
Καστρινάκη Αναστασία του Λάμπρου
Κατιμερτζόγλου Κωνσταντίνος του Ονούφριου
Κατσακιώρης Θεόδωρος του Δημητρίου
Κατσάνος Γεώργιος του Χρήστου
Κατσούλα Παρασκευή (Βούλα) του Γεωργίου
Καυκαλάς Παναγιώτης του Γεωργίου
Κλειδαράς Αντώνιος του Ιωάννη
Κόκλας Διονύσιος του Κων/νου
Κολόσακας Άγγελος του Κων/νου
Κοντάλιπος Σπύρος του Λένιν
Κονταράκης Σπύρος του Εμμανουήλ
Κοπριτέλης Αποστόλης του Ιγνατίου
Κορωνιώτου Αικατερίνη του Γεωργίου
Κοσμετάτος Παύλος του Γεωργίου
Κουκαρίδης Σάββας του Σωτηρίου
Κουκούλη Μαρία του Κων/νου
Κουκούμης Σαράντος του Χρήστου
Κουμαντζιά Ελένη του Γεωργίου
Κουρής Ιωάννης του Δημητρίου
Κουρίτα Αικατερίνη του Κων/νου
Κουρμπέλης Πέτρος του Ιωάννη
Κυζίλη Ολυμπία-Ευστρατία του Κλεάνθη
Κωνσταντιάδη Κωνσταντία (Ντίνα) του Γεωργίου
Κώστα Αγγελική του Ευαγγέλου
Κωσταγιάννης Αθανάσιος του Κων/νου
Κωστοπούλου Κλειώ του Χρήστου
Κώτσης Κων/νος του Στεφάνου
Λάβαρης Κων/νος του Εμμανουήλ
Λαμπούδη Χρυσή του Πασχάλη
Λαμπροπούλου Σοφία του Γεωργίου
Λασόπουλος Γεώργιος του Πέτρου
Λιάκος Παναγιώτης του Χρήστου
Λιόντος Λάζαρος του Κων/νου
Λόλακας Σωτήρης του Χρυσάφη Σελ. 12
Λουκάς Σπήλιος του Χρήστου
Λυκούρη Ευαγγελία (Λιλίκα) του Παναγιώτη
Μαδυτινός Κωνσταντίνος του Νικολάου
Μακροθανάσης Δημήτριος του Γεωργίου
Μαντζανίδης Ιωάννης του Παναγιώτη
Μανωλιάς Ιγνάτιος του Γεωργίου
Μαργιώλα Μαρία του Εμμανουήλ
Μαρκόπουλος Νικόλαος του Μιχαήλ
Μαρούλης Σαράντης του Σπυρίδωνα
Ματθαίου Βαγγέλης του Κωνσταντίνου
Μαυρομάτης Απόστολος του Λάμπρου
Μέντης Αντρέας του Θεοδώρου
Μεραμβελιωτάκη Χρυσούλα του Δημητρίου
Μουστάκα Μαρία του Αλέξανδρου
Μπάθας Χρήστος του Λαζάρου
Μπαλτζής Αθανάσιος του Γεωργίου
Μπαμπούλας Αλέκος του Γεωργίου
Μπαρτζώκα Χρυσούλα του Σπυρίδωνα
Μπελέρης Ιωάννης του Αλέξανδρου
Μπίλλη Σεβαστή του Σεβαστιανού
Μπιτσάκη Ευγενία του Εμμανουήλ
Μπόρλας Ηλίας του Γεωργίου
Μπουρέλος Μιχαήλ του Ευαγγέλου
Μπούσιος Βασίλης του Σπύρου
Μωυσιάδου Δήμητρα του Αβραάμ
Νάστα Μιράντα του Σωτηρίου
Νικολαΐδης Γεώργιος του Σάββα
Νομικός Δημήτριος του Οδυσσέα
Ντούρου Ιωάννα – Σοφία του Πέτρου
Ξυλαρδιστού Ελένη του Παναγιώτη
Οταπασίδου Πηνελόπη του Νικολάου
Παλαρμάς Στυλιανός του Μιχαήλ
Πάλλας Θεόδωρος του Πέτρου
Παναγιωτοπούλου Δέσποινα του Παναγιώτη
Πανταζή Λαμπρινή του Βασιλείου
Παπαγιαννόπουλος Αποστόλης του Κωνσταντίνου
Παπαδημητρίου Δημήτριος του Νικολάου
Παπαδόπουλος Μιχάλης του Γεωργίου
Παπαδόπουλος Αριστείδης του Διογένη
Παπακωνσταντοπούλου Χρυσάφω του Ιωάννη
Παπαναρέτου Χαρίκλεια του Γεωργίου
Παπασπύρου Δημήτριος του Σπυρίδωνα
Παπασταύρου Ελένη του Νικολάου
Παππάς Γεώργιος του Λαζάρου
Παραπούρας Ιωάννης του Γεωργίου
Παυλίδης Ανδρέας του Χαράλαμπου
Πετρίδης Μανώλης του Γεωργίου
Πετρίδου Χρυσή του Σιδέρη
Πέτρου Γλυκερία του Νικολάου
Πλασσαρά Αναστασία (Νατάσα) του Χαράλαμπου
Πνευματικάτου Χαριτωμένη (Χάρις) του Γεράσιμου
Ποιμενίδης Βασίλειος του Γεωργίου
Ποιμενίδης Γεώργιος του Παναγιώτη
Ρηγόπουλος Κωνσταντίνος του Σπυρίδωνα
Ριζόπουλος Απόστολος του Δημητρίου Σελ. 13
Ροντογιάννης Σπυρίδων του Ιωάννη
Ρούσσης Χαρίλαος του Δημητρίου
Σαββάκης Κων/νος του Εμμανουήλ
Σαββόγλου Γεώργιος του Δημητρίου
Σαλονικιός Δημήτριος του Χρήστου
Σαράμπαλη Νικολίτσα του Δημητρίου
Σαρδέλης Γιάννης του Κωνσταντίνου
Σερμπέζης Δημήτριος του Μόσχου
Σιδηρόπουλος Κωνσταντίνος του Γεωργίου
Σινάκου Στυλιανή του Αντωνίου
Σιόντη Ειρήνη του Παντελή
Σκούφαλος Μάρκος του Ισιδώρου
Σμυρλής Νικόλαος του Παναγιώτη
Σοφρόνωφ Ιωάννα του Ελευθερίου
Σταύρου Ιωάννης του Παναγιώτη
Στεφάνου Αχιλλέας του Στέφανου
Σφέτκου Μαρία του Χρήστου
Τάτσης Ευάγγελος του Σπυρίδωνα
Τζελά Βασιλική του Αριστείδη
Τζίμας Νικόλαος του Ιωάννη
Τζόκα Ελένη του Δημητρίου
Τίγκας Γεώργιος του Αλέξανδρου
Τίρχας Βασίλειος του Συμεών
Τόκας Αναστάσιος του Αθανασίου
Τρίμπος Δημήτρης του Νικολάου
Τσίγκος Στέφανος του Γεωργίου
Τσουκαρέλη Βασιλική του Γρηγορίου
Τσούτσας Ηλίας του Κωνσταντίνου
Τσώνη Χαρίκλεια (Χαρά) του Ευσταθίου
Φασούλας Δημήτριος του Γεωργίου
Φατούρου Ελένη του Παναγιώτη
Φιλελές Δημήτριος του Ιωάννη
Φουράκη Καλλιόπη του Σπυρίδωνα
Φουσέκης Χρήστος του Νικολάου
Φραγκέας Αντρέας του Νίκου
Φρέγκογλου Νικόλαος του Θεοδοσίου
Χαϊντούτης Ηλίας του Χαρίδημου
Χαλάτση Στέλλα του Θεόκριτου
Χαραλαμπόπουλος Χαράλαμπος του Ιωάννη
Χαρίτου – Τίλιου Ζωή του Αθανασίου
Χατζηλάου Αικατερίνη του Γεωργίου
Χατζηπαρασκευαΐδης Αποστόλης του Σταύρου
Χήρα Αγαθή του Κων/νου
Χόλμπα Αντωνία του Γεωργίου
Χρηστίδου Φωτεινή του Αιμιλίου
Χριστοδουλόπουλος Νικόλαος του Κων/νου
Χριστοφίδης Δημήτριος του Χρήστου


ΕΣΑΚ- ΔΕΕ
Συνεργαζόμενοι
Υποψήφιοι για το Α.Π.Υ.Σ.Π.Ε. Αττικής


ΑΓΓΕΛΟΝΙΔΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ
ΑΓΓΟΥΡΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΟΥ ΧΑΡΙΛΑΟΥ
ΑΓΚΑΒΑΝΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ (ΠΟΛΑ) ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
ΑΚΤΥΠΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ
ΑΛΤΑΝΗ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ (ΝΙΝΝΕΤΑ) ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΑΡΑΜΠΑΤΖΗ ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΑΥΓΕΡΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΟΥ ΖΗΚΟΥ
ΒΑΛΛΙΑΝΑΤΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΒΕΡΒΕΝΙΩΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ (ΡΟΥΛΑ) ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ
ΒΩΤΤΗΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ
ΓΕΡΑΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΓΚΑΓΚΟΥΛΙΑ ΙΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ
ΓΚΕΣΟΥΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ
ΔΕΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
ΔΟΣΠΑΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΔΡΑΜΑΛΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
ΔΡΙΜΑΛΑ ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΑ
ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΣΠΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΖΑΠΑΝΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΤΟΥ ΚΛΕΑΝΘΗ
ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΕΩΝ
ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
ΚΑΛΔΕΛΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΚΑΛΔΕΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΚΑΜΑΡΙΝΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ
ΚΑΠΤΑΝΗ ΣΑΠΦΩ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
ΚΑΡΝΑΧΩΡΙΤΗ ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
ΚΑΣΣΕΛΟΥΡΗΣ ΘΩΜΑΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
ΚΑΤΙΜΕΡΤΖΟΓΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ
ΚΑΤΣΟΥΛΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΒΟΥΛΑ) ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΚΟΝΤΑΛΙΠΟΣ ΣΠΥΡΟΣ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ
ΚΟΝΤΑΡΑΚΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΠΡΙΤΕΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
ΚΟΡΩΝΙΩΤΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΚΟΣΜΕΤΑΤΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΚΟΥΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΚΟΥΡΜΠΕΛΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΔΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΑ (ΝΤΙΝΑ) ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΛΕΙΩ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ
ΚΩΤΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΚΩΤΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΛΑΒΑΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΛΑΜΠΟΥΔΗ ΧΡΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΗ
ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΛΙΑΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (ΝΤΙΑΝΑ) ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΛΟΥΚΑΣ ΣΠΗΛΙΟΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ
ΛΥΚΟΥΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (ΛΙΛΙΚΑ) ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΛΥΤΡΑ ΒΑΓΙΑ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΜΑΡΓΙΩΛΑ ΜΑΡΙΑ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΜΕΝΤΗΣ ΑΝΤΡΕΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
ΜΕΡΑΜΒΕΛΙΩΤΑΚΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΜΙΣΑΗΛΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΜΠΑΘΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
ΜΠΟΥΤΖΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΜΠΡΟΥΤΖΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΜΥΡΩΤΗ ΚΑΛΛΙΟΠΗ (ΠΟΠΗ) ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΜΥΣΤΙΓΝΙΩΤΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΜΩΥΣΙΑΔΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ
ΝΑΣΤΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ-ΜΙΡΑΝΤΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ
ΝΟΜΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
ΞΥΛΑΡΔΙΣΤΟΥ ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΟΤΑΠΑΣΙΔΟΥ ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ-ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΠΑΝΤΑΖΗ ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ΒΑΣΩ) ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΥΣΑΦΩ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΠΑΠΠΑΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ (ΦΑΝΗΣ) ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΠΕΤΡΙΔΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (ΜΑΝΩΛΗΣ) ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΠΛΑΣΣΑΡΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (ΝΑΤΑΣΑ) ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΤΟΥ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ (ΧΑΡΙΣ) ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ
ΣΑΜΠΑΝΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
ΣΑΡΔΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΣΙΟΝΤΗ ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ
ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ
ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΣΤΡΑΓΑΛΙΝΟΥ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
ΤΖΕΛΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ
ΤΖΩΡΤΖΑΚΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΥ
ΤΡΙΜΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΤΣΙΚΑ ΦΑΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
ΤΣΟΥΚΑΡΕΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
ΤΣΩΝΗ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ (ΧΑΡΑ) ΤΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
ΦΑΤΟΥΡΟΥ ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΦΙΛΕΛΕΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
ΦΟΥΡΑΚΗ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ
ΦΡΑΓΚΕΑΣ ΑΝΤΡΕΑΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΧΑΪΝΤΟΥΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΤΟΥ ΧΑΡΙΔΗΜΟΥ
ΧΑΛΑΤΣΗ ΣΤΕΛΛΑ ΤΟΥ ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ
ΧΗΚΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΧΗΡΑ ΑΓΑΘΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΧΙΩΤΕΛΗΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΧΡΗΣΤΙΔΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΟΥ ΑΙΜΙΛΙΟΥ

Αφιέρωμα στην Κατερίνα μας