Χτυποκάρδια στα θρανία...

Κάποτε βλέπαμε ταινιούλες της Αλίκης... και μας άρεσαν. Ψέματα να λέμε; Μετά μας είπαν ότι ετούτο και το άλλο και πως μόνο η υψηλή διανόηση μπορεί να μας φτιάχνει κινηματογράφο. Και συνεχίσαμε να βλέπουμε Αλίκη στα κρυφά. Μη μας παρεξηγήσουν οι κουλτουριάρηδες φίλοι μας.

Την είδαμε, την ξαναείδαμε... κάποια στιγμή κουραστήκαμε. Μάθαμε και όλες τις ταινίες απέξω, βλέπεις.

Κι αν σήμερα θυμήθηκα την Αλίκη, ήταν για κείνο το κοριτσάκι, την Κατερινούλα. Διαβάστε την προηγούμενη ανάρτηση για να μάθετε κι εσείς την Κατερίνα. Κι έπειτα ακούστε την "ατάκα" της Αλίκης:

"Είναι αμαρτία από το θεό, να κλείνουμε ένα κοριτσάκι επειδή έτσι μας αρέσει, στους τέσσερις γκρίζους τοίχους ενός σχολείου."

Στην ταινία η Αλίκη... Στην πραγματική ζωή η Κατερινούλα. Πρωτάκι η Κατερίνα. Μαθήτρια του λυκείου η Αλίκη. Τι σημασία έχει; Η ουσία είναι στους γκρίζους τοίχους. Και πού είσαι καημένε Ρουσσώ και κατακαημένε Δελμούζε... Να πιάσετε τούτη την ατάκα και να βάλετε όλες τις μαμάδες και τους μπαμπάδες του κόσμου να την ακούσουν. Και να σκεφτούν πώς με τόση κουλτούρα καταλήξαμε στην εποχή μας να κλείνουμε τα παιδιά μας στο γκρίζο όλη τη μέρα. Και κάθε χρόνο να πιέζουν για παράταση και άλλη παράταση. Στο τέλος το βλέπω να τα κρατάμε πενθήμερο συνεχόμενο στο σχολείο τα παιδιά και να τα παίρνουν οι γονείς τα σαββατοκύριακα. Άντε να ξαναγυρίσουμε και στα ιδρύματα. Ζήτω μας!

Να μας ζήσει η κουλτούρα μας και η πρόοδος που έτσι μας καταντήσανε.

Χίλιες φορές, μα την αλήθεια, χίλιες φορές, να κάθεται όλη η οικογένεια και να βλέπει την Αλίκη παρά που τα μαντρώνουμε στα σχολειά και δεν προλαβαίνουν να δούνε ούτε τη μάνα τους τα παιδιά του σήμερα. Γιατί τι μάνα θα δουν ξεθεωμένα από την κούραση στις 4.15 το απόγευμα; Από τις 7 το πρωί παρατημένα στο σχολείο; Και τι παιδί θα δει κι εκείνη, ξεπατωμένη στη δουλειά;

Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Πήραμε τη ζωή μας λάθος! Και δε μας έφταιξαν οι ταινιούλες της Αλίκης.

Κι όσο είναι καιρός, ας ψάξουμε τι και τις πταίει. Να το αλλάξουμε και να τους αλλάξουμε. Κι αν δεν μπορούμε αυτά... ας αλλάξουμε εμείς. Κάτι είναι κι αυτό.

Τουλάχιστον να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στα παιδιά. Μην τα φλομώνουμε και στο ψέμα πως αυτό είναι σχολείο που τα αφήνουμε. Και πώς αλλιώς δε γίνεται... Η δουλειά και μπλα μπλα μπλα. Την αλήθεια!

Την ίδια αλήθεια που έκανε πέρυσι, όταν οι δάσκαλοι απεργούσαν, να βγαίνουν όλα τα λαμόγια στα κανάλια και να διαμαρτύρονται που έχαναν μαθήματα τα παιδιά!!! Και που φέτος, με τέσσερις κιόλας βδομάδες σχεδόν λειτουργίας του σχολείου, και με χιλιάδες κενά στα σχολεία, δεν ακούγεται κιχ.

Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Από τη στιγμή που λειτουργεί το ρημάδι, κανένας δε νοιάζεται. Αρκεί να μπορούμε να "παρκάρουμε" το παιδί. Το τι κάνει εκεί μέσα ένα παιδί; Μόνο τις Κατερινούλες φαίνεται να νοιάζει. Κανέναν άλλον...